Prace portretowe Petera Rubensa można nazwać prawdziwym przewodnikiem obrazkowym „Kto jest kim” przez przedstawicieli szlachty zachodnioeuropejskiej z XVII wieku. Podczas swoich ośmiu lat we Włoszech malował portrety wielu arystokratów, w tym swojego pierwszego patrona, księcia Mantuan. W 1609 roku, po powrocie do Antwerpii, Rubens został malarzem dworskim pod władzą hiszpańskich władców Holandii – arcyksięcia Alberta i arcyksiężnej Izabeli.
W latach dwudziestych XVII wieku wraz z paradą napisano serię portretów przyjaciół i krewnych artysty. Z reguły prace wykonane na zamówienie w spektakularnym, uroczo ostentacyjnym stylu pozostawiają obecnego widza zupełnie obojętnym. Ale portrety, stworzone na rozkaz serca, podniecają do głębi duszy i uduchowionego liryzmu.
Należy zauważyć, że w dziełach mistrza pojawiła się cecha – ucieleśnienie nabierającej mocy doświadczenia lirycznego, odzwierciedlenie subtelności uczuć, ich poezji. Jest to szczególnie odczuwalne w jego krajobrazach, małych kompozycjach i portretach kobiet i dzieci.
Obraz „Głowa dziecka” jest przedstawiany przez Clara-Serena we wczesnym dzieciństwie, pierwszym dziecku Rubensa, który zmarł w 1623 roku w wieku dwunastu lat. Jej śmierć była wielkim ciosem dla artysty, który bardzo kochał swoje dzieci. W połowie lat dwudziestych XVI wieku pochodzi również jeden z najlepszych portretów jego ręki, Portret Chamberwoman of Infanta Isabella.
Chociaż istnieje sugestia, że bohaterka płótna, której rysy twarzy przypominają dziewczynę, nigdy nie była pokojówką Isabelli, hiszpańskiej władczyni Holandii.
Nazwa ta wywodzi się tradycyjnie od napisu nieznanej ręki na rysunku przygotowawczym w wiedeńskim Muzeum Albertina. Wśród portretów Rubensa ten ma szczególne miejsce. Na niej wygląda nastolatka z szerokimi kośćmi policzkowymi i dużymi ustami.
Wcielając się w obserwowane cechy wieku postaci, która jeszcze nie przybrała kształtu, mistrz tworzy obraz bogaty duchowo. Dziewczyna żyje inspirowanym i drżącym życiem. I wydaje się, że w tym celu powstał portret, który Rubens stara się przedłużyć życie tej subtelnej, czułej magią jego malarstwa.