Malarstwo florenckiego artysty Alessandro Allori „Alegoria życia ludzkiego”. Rozmiar obrazu to 37 x 27 cm, miedź, olej. W alegorii miłość, cnota, sprawiedliwość, kłótnia, chwała, prawda, wojna, obfitość, pokój, wiosna, śmierć itd.
Są przedstawione na obrazach malarzy jako żywych istot.
Cechy i wygląd tych żywych stworzeń są zapożyczone z działań i konsekwencji tego, co odpowiada obrazom i właściwościom zawartym w tych pojęciach, na przykład obraz wojny jest wskazany za pomocą wojskowych narzędzi i standardów, pór roku za pomocą odpowiednich owoców lub zawodów polowych, sprawiedliwości za pomocą ciężarów i bandaże na oczach Temidy, śmierć – przez klepsydrę i warkocze.
Oczywiście, alegorie pozbawione są pełnej plastycznej jasności i kompletności artystycznych kreacji, w których koncepcja i obraz całkowicie pokrywają się ze sobą i są wytwarzane przez twórczą wyobraźnię nierozerwalnie, jakby wyrastały razem z natury. Alegoria waha się między koncepcją refleksji a pomysłowo wymyśloną indywidualną obudową, a ze względu na tę beztroskę pozostaje zimna.
Alegoria, odpowiadająca bogatemu wizerunkowi reprezentowania ludów wschodnich, zajmuje ważne miejsce w sztuce Wschodu. Przeciwnie, alegoria jest obca Grekom z cudowną idealnością ich bogów, rozumianą i wyobrażaną jako żywe osobowości.
Alegoria pojawia się w starożytnej Grecji dopiero w czasach aleksandryjskich, kiedy naturalne tworzenie mitów ustało i wpływ wschodnich idei stał się zauważalny. W starożytności rządy alegorii w sztuce i literaturze najwyraźniej przejawiały się w starożytnym Rzymie.
(1 votes, average: 5,00 out of 5)