Oczywista niecodzienność dzieł Savrasowa, które były wystawiane w 1854 roku na wystawie w Moskiewskiej Międzynarodowej Akademii Męskiej Sztuki, przyciągnęła uwagę miłośników sztuki „Augusta”. Wielka księżna Maria Nikołajewna nabyła jego obraz „Step z Chumak w godzinach wieczornych” i zaproponowała, że pójdzie „pisać gatunki z natury” w swojej wiejskiej rezydencji Sergievka, położonej między Peterhofem a Oranienbaum.
Wykonane tam obrazy „Wybrzeże Morza w okolicach Oranienbaum” i „Widok w okolicach Oranienbaum” okazały się tak skuteczne, że jesienią tego samego roku Rada Akademii przyznała tytuł akademika 24-letniemu artyście. W tych pracach odkryto odkrycia Savrasova w filmie „Stone at the Spill”.
Tak więc, łącząc na zdjęciu Widok w okolicach Oranienbaum, obrazy dalu morskiego i przytulnej słonecznej polany, pozwala poczuć nieskończoność przestrzeni, a jednocześnie urok i różnorodność życia w pobliżu: liście drzew, kształty i skomplikowaną kolorystykę pokrytych mchem kamieni, paprocie są szczegółowo uchwycone, kubki, grzyby widziane wśród trawy. Nawiasem mówiąc, obraz ten został kupiony przez Pawła Trietiakowa dwa lata później i tym samym stał się jednym z pierwszych eksponatów jego znakomitej kolekcji.
Surowa, skromna i tajemnicza fińska natura. Widzowi prezentowany jest zwykły pochmurny dzień, starożytny dąb, dwa ogromne głazy i malowniczy pień. W oddali postać kobieca jest ledwo zgadnięta, a jeszcze bardziej śnieżnobiały jacht biegnie przez morze.
Widz wywołuje dziwne wrażenie, jakby cały krajobraz oglądały szare głazy pod dębem. Fantazja zamienia martwe kamienie w ogromne fantastyczne zwierzęta, pokryte gałęziami starożytnego drzewa.
Chmury uzupełniają bajeczną atmosferę, niemal całkowicie pokrywając błękitne niebo. Mimowolnie pomyśl o tym, co się dzieje, gdy kobieta dostaje się do głazów. Na myśl przychodzą liczne mitologiczne opowieści o porwaniach.
Schemat kolorów obrazu jest ograniczony i wyciszony. Szare głazy, jasnozielone liście, żółta ścieżka. Światło, które wciąż jest obfite, zalewa polanę, próbując oświetlić głazy. Brązowe gliniane wybrzeże, wyspy trawy, dwa czerwone kwiaty…
I może oczy diabła, chytrze spoglądające na widza. W tej pracy każdy może zobaczyć coś własnego, wyjątkowego, niewidocznego dla innych.