Przez pięć lat, między 1873 a 1877 r., Auguste Renoir i Claude Monet często odwiedzali Argenteuil, miejsce położone kilka kilometrów od Paryża nad Sekwaną. Przyciągają ich tutaj rzeka i wszystko z nią związane, interesowali się sportami wodnymi – w Argenteuil paryski klub jachtowy miał własne molo. Przyjaciele malowali obrazy przedstawiające jachty na wodzie, widoki na nasypy.
Być może towarzyszył im czasem Kaibott, chociaż nie ma ani jednego dowodu na poparcie tej hipotezy.
Jego własne płótna na żeglowaniu zostały namalowane po kilku latach po śmierci matki w 1881 roku, kiedy artysta kupił dom w Argenteuil naprzeciwko, po drugiej stronie rzeki, Petit Genneve, gdzie później przeniósł się na stałe. Okoliczności te przyczyniły się do tego, że na początku lat osiemdziesiątych okresu po Paryżu, kiedy artysta zajmował się głównie pejzażami miejskimi i portretami we wnętrzach, krajobrazy i rzeki powróciły do jego twórczości. W tym samym czasie Kybott zaczyna pisać żaglówki.
„Żaglówki w Arzhantey” w kategoriach stylu typowego dla malarstwa impresjonistycznego. Mogą być nawet postrzegane jako rodzaj hymnu do pięknej ery narodzin tego artystycznego ruchu. Wiele elementów pochodzi bezpośrednio z dzieł Renoira, Pissarro lub Moneta.
Z jego subiektywnego punktu widzenia Kaybott bez wahania „odcina” niektóre przedmioty.
Pomimo tego, że pociągnięcia są bardzo niespokojne i przerywane, nigdzie nie ma najmniejszej luki, cała powierzchnia płótna jest zamknięta. Błyszczy siano z paletą kolorów od jasnoniebieskiego i srebrnoszarego do różowego. Białe trójkąty żagli, złote maszty i brązowe boki łodzi odbijają się w lustrze wody jak kolorowy miraż.
(1 votes, average: 5,00 out of 5)