Lider rosyjskiego ruchu awangardowego z końca 1900 r. – początek lat 1910. MF Larionov przywiązywał wielką wagę do szczerej, naiwnej i na pierwszy rzut oka frywolnej twórczości dzieci, ponieważ zawsze pochodzi ona bezpośrednio z głębi świadomości dziecka.
Naśladując naiwny dziecinny rysunek, artysta starał się stworzyć dzieła równie szczere i bezpośrednie. Patrząc na świat oczami dziecka, Larionow napisał cykl obrazów „Pory roku”, w których każdy sezon uosabia nieskomplikowany obraz postaci kobiecej, a następnie następuje wyjaśnienie napisane celowo nieporządne. Wcielenie planu nie było jednak dziecinnie głębokie.
Wiosna otoczona jest niezdarnymi skrzydlatymi aniołami, wiosenny ptak nosi gałązkę z kwitnącymi pąkami; obok po prawej, ogrodzony pionowym paskiem, rośnie samo drzewo, które można interpretować jako biblijne drzewo wiedzy.
W prawej części dolnego „rejestru” obrazu przedstawia się profile męskie i żeńskie po obu stronach zwrócone w stronę Drzewa Wiedzy – wizerunki prymitywnego Adama i Ewy, którzy najwyraźniej doświadczają przebudzenia czułych uczuć, tak jak sama natura budzi się i być może już smakowała zakazany owoc. W tej samej przestrzeni, tuż poniżej, domyśla się innej biblijnej historii – „Wypędzenie z raju”. Na lewym marginesie tego samego dolnego rejestru następuje naiwny opis wiosny, rzekomo wykonany przez dziecko: „Wiosna jest czysta, piękna. Z jasnymi kolorami, z białymi chmurami”, w których jednak odczuwa się pewną chytrość artysty.
Przecież to nie przypadek, że w podtytule imienia czytamy „Nowy prymitywny” i umysłowo kończymy „… do wiecznego tematu”.
(1 votes, average: 5,00 out of 5)