Obraz „Wiosna”, napisany przez Botticellego w 1478 r., Łączy trzy różne, ale powiązane kierunki. Pompatyczny styl dworski – w tym stylu przedstawiano ukochane osoby. Artysta użył także na obrazie antycznego stylu – postaci i motywów z mitów starożytnej Grecji.
Styl chrześcijański reprezentuje obraz Madonny, błogosławiąc wszystkie postacie własną ręką.
Prawa strona zdjęcia przedstawia Zephyr – szybkiego zwiastuna bogów, porwania nimfę Chloris, kochankę pól i łąk. W lewej części obrazu znajdują się trzy łaski, symbolizujące jedność przyjemności, czystości i miłości. Obok nich znajduje się Merkury, najwyraźniej przypominający słynny mit o Paryżu, który dał jabłko bogini.
Rzymianie nazywali tę boginię Wenus, Grecy – Afrodytę. Przedstawiona jest po prawej stronie zdjęcia, chodząca po trawie, niemowlę-Cupid lecąca nad jej głową, celująca w jedną z łask.
W samym środku płótna przedstawia Madonnę. I to nie przypadek: artystka reprezentuje ją w postaci „pięknej damy”, idealnej kobiety, której wizerunek błogosławi i inspiruje poetów i artystów.
Sandro Botticelli próbuje powiedzieć swoim obrazem „Wiosna”, że różne okresy sztuki nieco się od siebie różnią, są po prostu modyfikowane, cechy i postacie niektórych postaci legend i opowieści płyną do innych. Niezależnie od mieszania na jednym płótnie pogaństwa i chrześcijaństwa, artysta jest przekonany, że różne punkty widzenia i trendy mają prawo współistnieć.
Obraz emanuje ciepłem, spokojem i harmonią i po prostu płynie z miłością. Przez ponad pięćset lat prawdziwi znawcy malarstwa podziwiali niezrównane mistrzostwo Sandro Botticellego.
(1 votes, average: 5,00 out of 5)