Niesamowity obraz z wyjątkową zdolnością – oprócz percepcji wizualnej, ten obraz można również usłyszeć.
Izaak Iljicz Lewitan napisał dzieło w jednym z najszczęśliwszych okresów swojego trudnego życia – 1892, i prawdopodobnie również z tego powodu jest jednym z najlepszych, określających indywidualny styl mistrza.
Religijna struktura przedstawiona na zdjęciu nie jest wytworem fantazji Lewitana, ale prawdziwym klasztorem Krivozersky niedaleko miasta Jurievets, a wąską rzeką jest Wołga, najbardziej ukochany artysta.
Obraz można przypisać rodzajowi “pejzażu kościelnego” – istnieje kilka podobnych dzieł Lewitana. Autor przedstawił letni wieczór, a mianowicie czas, gdy dzwony dzwoniły do wszystkich na modlitwę.
Rzadcy “goście” na płótnie tego artysty – ludzie, którzy opanowali krajobraz, nie lubili przedstawiać ich w swoich pracach. Głównym “humanizowanym” bohaterem dla artysty była zawsze sama natura, krajobraz jednak na przedstawionym obrazie ludzie są obecni. Mała para z pielgrzymami zapewnia realistyczne funkcje pracy.
Naprawdę magicznie na zdjęciu widać niebo, uroczyste różowo-białe chmury powoli unoszą się nad wysoką dzwonnicą i klasztorem. Jest sprytny ulubiony ruch mistrza – “podwojenie” niebiańskiej przestrzeni poprzez odbicie w spokojnej lustrzanej powierzchni rzeki.
Na tym zdjęciu widz nie znajdzie kontrastowych porównań i innych dysonansów kolorów – wszystko jest spokojne i harmonijne. Wołga przecina płótno po przekątnej i jakby kieruje wzrok widza, nadając kompozycji dynamikę.
Obraz zaskakująco brzmi w zgodzie z naturalnymi i duchowymi początkami – niezwykłe piękno krajobrazu jest w doskonałej harmonii z wieżą dzwonnicy, biało-kamiennymi murami klasztoru, które spieszą się służyć jako pielgrzymi. Przez cały ten wieczór pasterski jest niski i gęsty dzwonek, który rezonuje z całą tą piękną naturą i przekazuje nam swoje majestatyczne wezwanie po wiekach, niezmiennie powodując głębokie myśli filozoficzne.