Krajobraz ma wiele wspólnego z takimi dziełami Van Gogha jako “Ulica w Auvers”, “Krajobraz w pobliżu Auvers w deszczowy dzień”. Wszystkie te prace łączy podobna fabuła.
Artysta starał się malować na co dzień otaczającą go rzeczywistość, co godzinę, czasem męcząc się monotonią i izolacją. Van Gogh nieświadomie i bardzo namiętnie i gwałtownie szuka wyjścia z tego zimnego świata.
Pomimo tematycznego podobieństwa niektórych dzieł, każdy obraz Van Gogha jest wyjątkowy w swoim wcieleniu i nosi w sobie pierwotny pomysł.
“Ulica i schody w Auvers” to nowy, a zarazem niezwykły krajobraz. Temat zdjęcia jest otwarty i przejrzysty, a technika artystyczna jest niezwykła i złożona, aby ktoś mógł ją powtórzyć lub zrozumieć w pełni i do końca.
Krajobraz jest trudnym przeplataniem form przestrzennych, linii i odcieni. Obraz powoduje uczucie zniekształcenia. Delikatne, ostre, przerywane pociągnięcia, natrętny czarny kontur, niespójne odcienie kolorów tworzą skomplikowane płótno, przypominające przestrzeń snów, zdezorientowanych obrazów i niewyraźnych wspomnień.
Odnosi się wrażenie, że nawet trochę i obrazy prezentowane na obrazie połączą się w jedno nieodróżnialne miraż lub sen. I tylko dzięki twardym czarnym konturom możliwe jest trzymanie wszystkich tych delikatnych i ruchomych obrazów razem, nie pozwalając im zniknąć lub zdeformować się.
Należy zauważyć, że nie jest to tylko krajobraz, który wyraża ciche, ciche życie francuskiej gminy, ale rzeczywistość, która ożyła. Jeszcze bardziej dynamiczny, czasem przesadny, jest dołączony do obrazu obrazem postaci ludzkich.
Artystce udało się osiągnąć sukces w sztuce malarstwa w ogóle. Van Gogh zdołał nie tylko odzwierciedlić rzeczywistość, sam złapał życie, ruch powietrza, oddech wiatru, zmianę czasu i przestrzeni. Jego obrazy są tak realne, pomimo całej “granicy” i nierealności, że można odnieść wrażenie, że przed nami animowana klatka filmowa, jego płótna wydają się być tak fruwające i żywe.