Ukrzyżowanie to jedno z wybitnych wczesnych dzieł Rafaela, które przyciągnęło uwagę bogatych mecenasów i klientów utalentowanego młodego człowieka.
Charakter obrazu na obrazie “Ukrzyżowanie” jest daleki od dramatyzmu, raczej liryczny i uduchowiony.
Ukrzyżowani są otoczeni przez wdzięczne anioły, które zbierają kropelki drogocennej Krwi Zbawiciela w miseczkach. Dotykają opuszkami palców lekkich chmur, łatwo unoszących się nad ziemią. Długie wstążki ich pasów przekręcają się, loki wypełniają przestrzeń między krzyżem a figurami aniołów, podkreślając ich zaangażowanie w ukrzyżowanie.
Wszystkie twarze na zdjęciu oddychają spokojem i spokojem. Klęczące postacie starszego i Marii Magdaleny u stóp krzyża są znacznie większe niż anioły. Ich twarze są skierowane do cierpiącego Chrystusa z nadzieją i oczekiwaniem. Tworzą one jedną grupę kompozycyjną z figurą Chrystusa, co podkreśla decyzja o bliskim kolorze, a także podobna wielkość przedstawionych postaci.
Dzięki tej technice artysta stara się podkreślić ludzką naturę Zbawiciela.
Dwie kobiety po bokach krzyża – ze smutnymi i oderwanymi twarzami. Po lewej stronie najprawdopodobniej zasmucona Maria jest przedstawiona w ciemnej szacie.
Linia horyzontu, krajobraz w tle, dzielą obraz na dwie części – ziemską i niebiańską. Nad krzyżem rozmieszczone są symetrycznie, na tle chmur, słońca i księżyca, z ludzkimi twarzami, wpatrującymi się w widza.
Vasari pisze, że gdyby Ukrzyżowanie nie zostało podpisane przez Raphaela, mogłoby to być przypisane pędzlowi Perugino. Tło obrazu przypomina podejście do Florencji od strony Umbrii – ważny dowód na to, że Rafał odwiedzał stolicę Toskanii w młodości.
W obrazach Rafaela z tamtej epoki łatwo jest prześledzić całe grupy zapożyczone od starszego mistrza. We wczesnym “Ukrzyżowaniu” Rafaela Mogoe powtarza obraz z tą samą fabułą Perugino w kościele św. Augustyna w Sienie.