Idea “twarzy” była ulubiona w sztuce początku XX wieku, zakorzeniona w średniowiecznej sztuce sakralnej. W związku z tym wybór materiału – drewna, oleju – i “przekształcenie” formy książki w składanie wielokrotne wydaje się logiczne.
Boris Grigoriev nazwał Europę “sceną” obrazu. Znaki:
Angielski biskup Wedgwort, Maurice Guest, Sun. Meyerhold, I. Stalin, metropolita Platon, Claude Farrer, Clara Sheridan, Pere Papa, Wanda Landovsky,
Podobnie jak harmonista, żydowski bankier z dzieckiem, bretoński rybak, “babcia” rewolucji rosyjskiej, senior Edvardów, wnuczki M. Gorky'ego, żeglarze, garsons, oficer ochrony itd.
Grigoriev pracował nad tym płótnem, wykorzystując fotografie z portretów i obrazów, znanych w ojczyźnie artysty tylko dzięki reprodukcji i sprzedawanych dawno temu we wszystkich częściach świata.
Przedstawiona kompozycja, zgodnie z definicją autora, “coś w rodzaju wiecu”. Uzasadnia to pewne zatłoczenie postaci, różne ich pozycje, postawy, gesty, wielokierunkowe widoki. Na pierwszym planie – tzw. “praoroda” – postacie cyklu bretońskiego, powstałe w latach 20. XX wieku.
Tło: “mistrzowie mas”: “polityk” w strojach kaukaskiego górala iw podwójnej jedności kompozycyjnej z nim postać z cechami Maurice'a Gesta – “króla” amerykańskiego przemysłu rozrywkowego. Żywe indywidualizacje portretowe – angielski biskup Voorsworth, zwolennik niekonwencjonalnej “wolnej religii” i rosyjski prawosławny arcybiskup Platon, odrzucony przez współczesną rosyjską ortodoksję.
Meyerhold jest przedstawiony w czapce marynarza, wielbicielem i propagandystą starożytnej muzyki V. Landovsky – w formie dawnego ptaka z niewidzialnego krętego zegara, poeta-futurysta V. Kamensky jest porównywany do wiejskiego “harmonisty – do piaskowca”.
Wszystkie obrazy zajmują podrzędną pozycję wobec “skapitalizowanej” twarzy Breshko-Breshkovskaya na dużą skalę.