Treść tego dzieła Tycjana faktycznie zawiera elementy duszpasterskie dziwacznie połączone ze znakami alegorii. Charakteryzuje się połączeniem wyobrażeń duszpasterskich z problemem filozoficznym, ujawnionym w idei trzech wieków osoby, w której różne etapy życia są przedstawiane jako dwoje śpiących dzieci, młoda para grająca muzykę i stary pustelnik, który tylko odbija się na dwóch czaszkach.
Taki związek niewątpliwie wskazuje na obecność alegorycznego znaczenia, które ożywiło wiele interpretacji treści obrazu. Widzieli w nim zarówno wyraz koncepcji wszechniszczącego czasu, jak i alegorię pożądania, połączoną z ideą kruchości ziemskich przyjemności.
Według innego punktu widzenia jej bohaterami są bohaterowie powieści duszpasterskiej starożytnego greckiego pisarza Longa Daphnisa i Chloe. Jeśli chodzi o scenę ze śpiącymi dziećmi i Erosem, który chroni ich sen, można w nim znaleźć odzwierciedlenie idei początkowej predyspozycji osoby do grzesznego pożądania, która towarzyszyła mu od najmłodszych lat.
Punkt widzenia na obraz Tycjana jako alegoria vanitas vanitatum wygląda dość przekonująco: motyw dwóch czaszek, nad którymi stary się pochylił, służy jako klucz do tej interpretacji. W renesansowej sztuce ich wizerunek działał jako jednoznaczne symboliczne przypomnienie grzeszności człowieka, karanej śmiercią.
Wydaje się to możliwe w przypadku obrazu Tycjana, gdzie ciemne znaki wyraźnie uruchamiają erotyczną scenę na pierwszym planie. W tym względzie nie jest przypadkiem, że para młodych kochanków, których duet ucieleśnia ideę pełnych zmysłowych przyjemności, jest ucieleśniona w krajobrazowej przestrzeni obrazu, jako moralna alternatywa, przeciwstawia się budynkowi kościelnemu, chociaż jest sprowadzona do tła. motywy krajobrazu.
(1 votes, average: 5,00 out of 5)