Tropinin namalował swój autoportret na tle moskiewskiego Kremla. Sądząc po zdjęciu, artysta był człowiekiem pełnym okrągłej twarzy. Ma dobroduszną, inteligentną twarz i wygląda na łagodną.

W 1815 r. Hrabia Ioakim Lazarevich Łazarev założył szkołę dla ormiańskich i rosyjskich młodych mężczyzn w Moskwie, która w 1827 r. Została przekształcona w Instytut

Elena Dmitrievna jest żoną słynnego rosyjskiego aktora Maly Theatre Mikhail Semenovich Shchepkin. M. Shchepkin dużo podróżował w Rosji, a jego obserwacje posłużyły jako spisek dla

Tropinin był pierwszym rosyjskim artystą, który rozpoczął żmudne badanie świata dzieciństwa. Stworzył całą galerię obrazów dla dzieci. Nic dziwnego – artysta, który kultywował “naturę” w

W 1807 r., Pod kierownictwem Wasilija Andriejewicza, zakończono budowę kościoła Kukava. Podczas jej poświęcenia Tropinin wyszła za mąż za Annę Iwanownę Katinę, wolną osadę, która

Dyskretna poetyzacja, nie sprzeczna z manifestowaną lojalnością wobec natury, i szczególna szczerość to czerwona nić w całej pracy Tropininy. Szczególnie jasno dają się odczuć w

Portret Natalii Morkovej jest jednym z najbardziej inspirowanych dzieł artysty. Twarz młodej hrabiny o nieregularnych rysach tkwiących w niezwykłym uroku, duchowość modelu przekazywana jest przez

Fabuła obrazu jest prosta. Artysta chwyta krótki moment ludzkiego życia z pociągającą naturalnością. Obraz brzmi jak dithyramb kobiecego piękna w szczęśliwym okresie świetności. Niezbędne wrażenia

W 1824 r. Po napisaniu “Portret K. A. Leberechta”, V. A. Tropinin został akademikiem. Leberecht, Karl Aleksandrowicz, rosyjski medalista, pochodzący z Niemiec, akademik, z 1799

Makovska Lyubov Kornilovna – z domu Mollengauer, żona Egora Ivanovicha Makovsky'ego, przyjaciela Tropinina, jednego z założycieli klasy rysunkowej, później przekształconego w Moskiewską Szkołę Malarstwa i

W większości portretów Tropinin mamy do czynienia z pasami lub generacyjnymi obrazami pojedynczych figur. Artysta był jednak bardzo zainteresowany wielowymiarowymi kompozycjami – pierwsze eksperymenty w

Otwarty i swobodny, z lekkim półuśmiechem, bohater tego portretu patrzy na widza. W podkreślonej demokracji toalety – szlafroku, niedbale zawiązanego krawata, w zwykłej naturalnej postawie