Krajobrazy Sylvestre'a Shchedrina są pełne żywego poczucia natury, światła słonecznego, przezroczystego powietrza, nierozerwalnego związku między życiem natury a życiem ludzkim. Więc zanim napisał rosyjskich malarzy krajobrazu. W malarstwie klasycyzmu krajobraz był wyrazem idealnego piękna i harmonii.
A ponieważ w naturze, z punktu widzenia teorii klasycyzmu, nie może być ideału, jego stworzenie wymagało usprawnienia natury.
„Malowanie…” stwierdził P. P. Chekalevsky, – przewyższa samą naturę… wybiera najdoskonalszy spektakl przyrody w ogóle, łączy różne części wielu miejsc i piękno wielu prywatnych ludzi „. Klasyczny krajobraz musiał poprawiać, uszlachetniać naturę. Pierwszy z rosyjskich artystów Sylvester Shchedrin w pełni przezwyciężył tę konwencję klasycyzmu.
Natura w całym uroku swojej rzeczywistości, codzienne życie staje się przedmiotem uwagi malarza. Ale jednocześnie nie patrzy na naturę z surowym spojrzeniem analityka lub codziennego pisarza, ale z wyglądem zakochanego w niej poety. Artysta wykonuje cykl „Tarasy” w latach 1825-1828.
Bardziej niż jego inne krajobrazy, są one specyficzne w odbiciu prawdziwego życia natury, w przekazywaniu jej stanu.
Jeden z najlepszych w tej serii – „Taras na plaży”. Wrażenie ospałości gorącego letniego popołudnia, chłód zacienionego tarasu i słodycz odpoczynku są niezwykle dokładnie przekazane. Shchedrin zbliża się do problemu malarstwa plenerowego, czyli malowania na wolnym powietrzu. Stara się przekazać powietrze, które zmiękcza kształty przedmiotów, obserwuje zmianę koloru w różnie oświetlonych miejscach, zauważa refleksy kolorów i jest zajęte przez grę światła i cienia na żywo. Pejzaże Shchedrina to poetycka opowieść o Włoszech, o niesamowitej krainie słońca i morza, o jego marzycielskiej rozkoszy, o ludziach żyjących jednym życiem z naturą.
Ale jednocześnie Sylvester Shchedrin pozostaje rosyjskim artystą.
(1 votes, average: 5,00 out of 5)