Velazquez przedstawia kucharza, który gotuje jajecznicę. W jej rękach jest jajko i łyżka. W pobliżu jest służący.
W jednej z jego dłoni – karafka wina, aw drugiej – melon. Ale ci badani nie mogą powiedzieć nic o istocie tych bohaterów.
Czujemy, że nie są spokojni i daleki od próżności. Są całkowicie zanurzeni w biednym życiu, które jest nieeleganckie i bardzo trudne. Ale są dostojne uroczyste. Dlatego przychodzą na myśl tylko prawdziwi epiccy bohaterowie.
Stara kobieta, jak gdyby Pythia, wykonuje święte obrzędy nad ogniem. Młodzieniec jest doskonale skupiony, jakby był Romulusem, który miał założyć Rzym. Ale dlaczego są tak majestatyczne wśród zwykłych zapasów i garnków w kuchni?
Velazquez opisuje, jak wspaniała może być biedna osoba. Ręce chłopca i staruszki zamarzają nad ogniem. Nie dotykają się, ale bohaterowie czują obecność innego.
Jeśli nie weźmiecie pod uwagę cech akcesoriów do surowego życia, myślicie, że malarz przedstawił pewien sakrament.
Gliniana patelnia i moździerz są niewiarygodnie obszerne. W tle ciemność jest najbardziej skondensowana. Wydaje się, że malarz tajemniczo milczy o czymś. To jest główny atrybut królewskiego początku.
Velazquez przedstawił kucharza naprawdę poważnie. Prawie królewski. Jej profil jest podobny do tego, który jest zwykle wybijany na medalach. Wszystkie przedmioty są podobne do odlewanego metalu.
Lud stał się dla siebie pomnikiem. W takim przypadku natura nie jest korygowana. Brak akademickiej idealności. Życie wcale nie przypomina życia.
Znaczenie jest rozpoznawalne i otwarte. Ale ONZ nie jest główną. Wiele pozostaje tajemnicą. Widz nie rozumie, gdzie rozgrywa się akcja tego obrazu.
Inne szczegóły są również niejasne. Nie możemy zrozumieć, w jaki sposób stara kobieta i chłopak są połączeni. Tutaj wszystko to nie jest takie ważne, ponieważ znaczenie płótna jest znacznie głębsze i bardziej znaczące.
Obraz ma ogólne znaczenie. Velázquez ma poczucie nowoczesności i wyraża swój stosunek do ubóstwa.
(1 votes, average: 5,00 out of 5)