Bardzo trudno powiedzieć, co spowodowało „niebieski okres” kreatywności wielkiego mistrza. Młody chłopak, nieco ponad 20 lat, Pablo Picasso był zanurzony w dramatycznych, tragicznych myślach, które wyraził swoim charakterystycznym wyrazem na płótnie.
Niektórzy badacze uważają, że przyczyną tak dekadenckiego nastroju jest samobójstwo najlepszego przyjaciela Carlosa Casagemosa, początkującego artysty. Wraz z nim Picasso marzył o podboju i wstrząśnięciu całym światem artystycznym, rysując szczęśliwą przyszłość. Rozpoznanie chwały było przeznaczone tylko dla Picassa.
Ta strata miała ogromny wpływ na Picassa i pogrążyła go w długotrwałej depresji, z której dopiero nowe miłosne hobby zajmie mu lata później.
Wszystkie prace tego okresu łączą nie tylko jedność ponurych nastrojów i krzyków, ale także paleta kolorów i technika. W pracach dominują odcienie niebieskiego, niebieskiego, czarnego, szarego, a sposób jest zbliżony do realizmu, jak nigdy dotąd w twórczości Picassa.
„Śniadanie ślepych” na pierwszy rzut oka uderza w rozpacz. Bohaterem obrazu jest ślepy młodzieniec otoczony małymi, biednymi przedmiotami, co dodatkowo podkreśla tragedię jego pozycji.
Główne akcenty płótna koncentrują się na oczach i rękach bohatera. Autor nie rysował niewidzących oczu młodego człowieka – są to tylko ciemne zagłębienia, które żywo i zwięźle pokazują ciemność, w której młody człowiek jest na zawsze zanurzony. Ponadto widok jest tłumaczony na cienkie i długie palce.
W jednej ręce ślepiec trzyma mały kawałek chleba, podczas gdy drugi próbuje dotknąć dzbanka z gliny dotykiem.
Biedny stół, na którym nie ma nic prócz pustego talerza i dzbanka, reaguje dokuczliwą depresją w sercach publiczności. Bezradność, bieda, przygnębienie i co najważniejsze skazana na samotność samotność to główne motywy przewodnie obrazu.
Niebieska paleta tworzy pewien oderwany nastrój i dodatkowo podkreśla bladość twarzy bohatera.
Są tacy historycy sztuki i badacze, którzy widzą tego młodego człowieka jako samego artystę. Należy pamiętać, że w czasie pisania Picasso miał zaledwie 22 lata. Mieszkał wtedy w Barcelonie i był w skrajnej potrzebie.
Być może, przez ślepe spojrzenie młodego człowieka, przyszły światowej sławy mistrz starał się pokazać swoje doświadczenia i tragiczne myśli, które zabijają młodego Picassa w tych trudnych latach.
(1 votes, average: 5,00 out of 5)