60-70 lat. XIX wiek – czas powstania pierwszego rewolucyjnego sentymentu. W społeczeństwie rosło niezadowolenie z istniejącego systemu społecznego, z jego problemami i niesprawiedliwymi nakazami.
Pojawiają się ludzie, z których każdy, działając na różne sposoby, starał się zbudować szczęśliwą przyszłość opartą na równości i wolności.
Przedstawiciele kreatywnej inteligencji, bardziej niż ktokolwiek inny, ostro zareagowali na niedoskonałości porządku społecznego i podzielili rosnące nastroje rewolucyjne. Wśród artystów, aktywnie przemawiających do krytyków istniejącej struktury i władzy rządzącej, był artysta Władimir Makowski. Wielokrotnie podkreślał swoją pozycję poprzez swoje obrazy.
Wśród dzieł odzwierciedlających temat rewolucyjny wyróżnia się obraz skazańca namalowany w 1879 roku.
Głównym bohaterem obrazu był młody Narodnoselet aresztowany i skazany za niezgadzanie się z władzami. Żandarmi z sali przyprowadzili go do krewnych. Widząc troskliwą i ponurą twarz syna, matka zwraca się do niego ze łzami w modlitwie i niepocieszonym smutku w głosie. Płaczliwy ojciec, który zamknął się w żalu, próbuje ją zatrzymać, zdając sobie sprawę, że nic nie można zmienić.
Reszta tych, którzy przyszli na dwór, patrzy na niego z niepokojem i smutkiem, skazani na wyczerpującą ciężką pracę, jakby pożegnali się, gdy jednostki wróciły do domu z więzienia.
Nie ulega wątpliwości, że artysta otwarcie sympatyzuje ze skazanym i jego rodziną, subtelnie, ze szczególnym smutnym ciepłem, przekazując swój stan psychiczny: niepocieszony żal i niepokój o żałobę przyszłości. Wyciszona szarobrązowa gamma palety, w której zdecydowano kolor obrazu, idealnie pasuje do dramatu i ciemności sceny.
Prawdziwe, pełne głębokiego ideologicznego znaczenia i jasności treści dzieło “Skazani” dotknęło ostrych problemów naszych czasów, które zyskały bezwarunkowe uznanie zarówno wśród twórczej inteligencji, jak i wśród zwykłych ludzi.