Ten obraz jest wyjątkiem, a zarazem innowacją. Po raz pierwszy w całym rosyjskim malarstwie awangardowym w dziele Goncharowej pojawia się abstrakcyjna struktura w postaci wielokolorowych koncentrycznych pierścieni o nieregularnym kształcie.
Ta struktura, która ma biologiczną, białkową formę, jest niestabilna w kształcie, kurczy się i rozszerza w szerokości i głębokości, podobnie jak nieznana substancja materialna, do fali energii. Jest wypełniony, jak zawsze Goncharową, tchnieniem życia, jednak życie innego poziomu – życie materii myślącej.
Rytm i przemiana niebieskich i białych pierścieni o malejących rozmiarach o różnej szerokości taśmy o gęstej, gładkiej teksturze tworzy własną przestrzeń, płynącą w tych formach, płynącą wokół innej przestrzeni, utworzonej przez obrazową masę koloru czarno-zielono-liliowego o matowej fakturze. Otaczająca przestrzeń staje się przepuszczalna, pomimo ciemnej, matowej właściwości pochłaniania całego światła.
Goncharova narusza fizykę koloru i fizykę materii, niszcząc jedność i gęstość materiału tworzoną przez pigmenty barwiące, wprowadzenie wybielanych elementów obrazkowych przypominających odbicia lustrzane. Płaszczyzna całego malowniczego pola obrazu zdaje się tracić granice materialne. A kompozycja jest gotowa je przezwyciężyć, stając się jakby ilustracją czterowymiarowej klauzuli: “Obraz jest szybujący, daje poczucie tego, co można nazwać czwartym wymiarem – ponadczasowym i ponad przestrzennym…”.
Objętość materiału – kolory, ich tekstura, tj. “Pełny” – oznacza “pusty”: “pełny” powoduje “pusty”, objętość staje się kategorią przestrzeni. Obraz może wydawać się czysto abstrakcyjny. Jeśli myślisz o wiedzy teozoficznej, możesz sobie wyobrazić, że centralna biała plama jest jak wyznaczenie tunelu, który prowadzi do innego świata, do wyimaginowanej “pustki”. To jest nieziemski kolor.
Niebieskie pierścienie – rodzaj etapu przejścia przez ten tunel do innego świata.
Temat przejścia do innego świata nie pojawia się po raz pierwszy w dziełach artystów. Takie tunele były obecne w pracach innych artystów duchowego ducha. Żywym przykładem jest “Narodziny ludzkiej duszy” z 1808 r. Niemieckiego romansu F. O. Runge.