“Przy fortepianie” – pierwszy duży obraz Whistlera, nad którym prace rozpoczęły się w Londynie w listopadzie 1858 r., A zakończyły wiosną następnego roku. Na zdjęciu widzimy siostrę artystki Deborę i jej córkę Annę. Pomysł stworzenia płótna został zainspirowany wrażeniami z dzieciństwa Whistlera na temat życia w Rosji.
Little Deborah była utalentowaną pianistką i często występowała w Petersburgu.
Melancholijny nastrój obrazu wynika prawdopodobnie z tych lirycznych wspomnień szczęśliwego dzieciństwa. Whistler zamierzał przedstawić obraz na Salonie w 1859 r., Ale został nazwany “zbyt oryginalny” i odrzucony, ale artysta Francois Bonven miał inne zdanie, więc wystawia obraz Whistlerowi w swoim paryskim warsztacie. Widząc tę pracę, wybitny mistrz realizmu Gustave Courbet gratuluje Amerykaninowi udanego debiutu w malarstwie.
“At the piano” to imponujący, znakomity wybór uzupełniających się odcieni kolorów. Złożone szarozielone i szare kolory kontrastują z miejscowymi plamami: czerń sukni Deborah, biały kolor sukni córki i czerwony kolor sofy. Obraz jest napisany szerokimi pociągnięciami, przypominającymi styl Courbeta.
Whistler inspirowany jest fragmentaryczną kompozycją tradycyjną dla malarstwa Wschodu. Odbiór “obcięcia” obrazów wiszących w tle sprawia, że konstrukcja płótna jest całkowicie oryginalna, w przeciwieństwie do kompozycji realistów, którzy w tym samym celu – maksymalnie poszerzając przestrzeń obrazu – używali tylko perspektywy i gry światła. Na zdjęciu “Na fortepianie” można również zauważyć wpływ holenderskiego artysty malarskiego Whistlera.
Kolekcjoner, który zamierzał kupić to płótno, wyjaśnił, że “będzie wyglądać wspaniale obok Vermeera”. Degas miał na myśli ten obraz, kiedy przypomniał sobie początek swojej twórczej podróży: “Fontaine, Whistler i ja szliśmy tą samą drogą – holenderską”.