Portret markizy Brigitte Spinola Doria w wykonaniu Petera Paula Rubensa w 1606 roku. Praca została napisana w Genui w oleju na płótnie, którego skala wynosiła 152×99 cm, co, odpowiednio, można przypisać pracy “w pełni”. Płótno to parada Brigitte Spinola, córki J. A. Dorii – admirała floty genueńskiej.
I tak portret z naciskiem na flamandzką szkołę malarstwa ma wyraźnie zbudowaną kompozycję. Główny nacisk, jak zawsze, był na artystę na środowisko materialne i wyraźną dobrą jakość “materii”, z którą pracował.
W szczególności sama Brigitte pojawiła się jako “materia”, a Rubens przedstawił jej naturę w tym świetle i widoku, gdy dziewczyna wyglądała na doświadczoną. Dziewczyna została wykonana bardzo realistycznie, co odpowiadało kanonom klasycyzmu, gdy reprezentatywny charakter listu stał się podstawą do pisania płótna malarskiego. Tutaj z powodzeniem łączy się wnętrze, formy architektoniczne, przepych mebli i luksus ubrań Brigitte.
W przeciwieństwie do zwykłej, zwyczajowej nazwy “Rubensyjskie kobiety”, ta jest po prostu “aniołem” i pięknem natury i młodości.
Przekupuje widza starannością, jaką artysta przepisał na niuanse pięknych ubrań. Każda fałda “oddycha” i pęka pod ciężarem tkaniny. Wolumetryczny i gęsty brokat obramowuje ręce dziewczyny, zamieniając je w błyszczące szczegóły rzeźbiarskie. Idealne krawiectwo i krawiectwo mówią o rzemiośle kobiet, które szyją ubrania na dworze. Rumieniec na policzkach Brigitte jest grany w lazurowych kręgach, skóra przypomina delikatną porcelanę.
Pomimo sztywności i całej “glamour” dziewczyny zalotnej, aw jej oczach migocze coś diabelnie złośliwego. Półuśmiech ukrywa prawdziwe radosne usposobienie i wesołość.
Na równi z własną wesołością, pozycja sprawia, że zachowują zarówno ścisłą postawę, jak i ukrywają emocje pod maską, noszą ciasny gorset i układają włosy w złożoną fryzurę. Analizując garnitur Brigitte, trudno nie zauważyć młyna – tego ogromnego kołnierza w postaci młyńskiego kamienia wokół szyi. Na jego tle głowa ładniejszego wydaje się malutka, co było modne w XVII wieku! Wow, moda na rozmiar głowy… Każda warstwa noża Rubensa przepisana z precyzją jubilera, wypisująca fałdy i haft na krawędzi.
Kolor płótna, zgodnie z ogólnym postrzeganiem, wydaje się bardzo ponury. Ale dziewczyna kontrastuje z ciemną przestrzenią. Takie znalezisko należało do Caravaggia i było używane przez zwolenników w ich płótnach – grę światła i cienia, pojawienie się istotnych szczegółów z półmroku, tajemniczą atmosferę pokoju…