Portret księcia V. V. Dolgorukova – Georg Christopher Groot

Portret księcia V. V. Dolgorukova   Georg Christopher Groot

Podobnie jak wiele osób z wewnętrznego kręgu cesarzowej, Wasilij Władimirowicz Dołgorukow rozpoczął działalność pod kierunkiem Elżbiety Pietrowej, Piotra I. Służył w pułku preobrażenskim, a już w 1798 r., Jako major gwardii, rządził Małą Rosją. W 1709 roku wziął udział w bitwie pod Połtawą, która zakończyła długą konfrontację między Rosją a Szwecją.

Za usługi w sprawach wojskowych Dołgorukow otrzymał stopień generała porucznika. Pod koniec wojny ze Szwedami został odznaczony Orderem św. Andrzeja Pierwszego Powołanego. Piotr I zabrał swoją świtę na wycieczki po Francji i Holandii, ale Dolgorukow stracił zaufanie cara, wspierając Carewicza Aleksieja.

W tym celu Wasilij Władimirowicz został pozbawiony rozkazów i zesłany do Kazania.

Katarzyna I przywiozła go z wygnania i zwróciła zamówienie. Otrzymawszy rangę naczelnego dowódcy, Dołgorukow dowodził oddziałami na Kaukazie. Za cesarzowej Anny Joannownej Dolgorukow został ponownie zesłany, tym razem do klasztoru Sołowieckiego, z którego zwróciła go Elżbieta Pietrowna, która wstąpiła na tron.

Córka Piotra zwróciła wszystkie swoje rozkazy księciu i mianowała go przewodniczącym Kolegium Wojskowego. Zmarł Wasilij Władimirowicz Dołgorukow z rangą marszałka polnego. Portret księcia V. V. Dołgoruczowa został namalowany przez niemieckiego malarza G. H. Groota ze wspaniałymi umiejętnościami malarskimi, elegancją i subtelnością palety kolorów tkwiącej w tym artyście.