Elena Pavlovna miała nie do pozazdroszczenia los. Była drugą córką cesarza Pawła 1 i urodziła się 13 grudnia 1784 roku. „Ten maluch ma niezwykłą urodę”, napisała Katarzyna II o tej wnuczce, „dlatego nazwałem ją Elena, to znaczy na cześć piękności Trojan Helen Piękna”.
Kiedy dziewczynka miała zaledwie sześć lat, cesarzowa, porównując ją ze swoimi siostrami, już dawała jej upodobanie do wyglądu, zauważając, że była piękna w pełnym tego słowa znaczeniu, że jej rysy twarzy były niezwykle poprawne, że była szczupła, zwinna i lekka, w skrócie łaska Ulubiona Katarzyna była niezwykle żywa i wietrzna, ale z serdecznym sercem i radością jej ukochanej bardziej niż innych sióstr.
Od swojej matki odziedziczyła także talenty do sztuki. Jej artystyczna natura przejawiała się w jej specjalnych zdolnościach w sztuce, tańcu i śpiewie. Helen nie miała nawet piętnastu lat, kiedy wyszła za mąż za dziedzicznego księcia Friedricha-Ludwiga z Mecklenburg-Schwerin.
Partia nie była jednak zbyt dochodowa, sama Maria Fiodorowa znalazła „duże luki” w wychowaniu zięcia. Ślub odbył się w październiku 1799 r., A kilka dni później nastąpiło zaręczyny siostry Aleksandry Pawłownej.
Pomimo przepychu, z jakim odbywały się uroczystości, pałac w Gatczynie był dla nich niewygodny, zbyt mały i nie mógł pomieścić całego społeczeństwa Sankt Petersburga. „Brud i jesienne niebo pokryte mgiełkami sprawiły, że to święto było smutne” – wspomina hrabina VN Golovin. Natura wydawała się mieć smutne zakończenie: w 1803 roku Elena zmarła. Zmarła dziewiętnaście lat. Powiedzieli to – z tęsknoty za domem.
A nad jej grobem wzniesiono cerkiew.
(1 votes, average: 5,00 out of 5)