Na noszach portretu chłopca Golicyna zachowany napis „księcia Fiodora Nikołajewicza Golicyna w 9. roku życia” daje podstawy do datowania obrazu nie wcześniej niż w 1758 r. I nie później niż w 1760 r., Który jest ostatnim z ukończonych dzieł tego mistrza. Wojskowa kamizelka – nie jest hołdem dla mody karnawałowej.
Dzieci z szlacheckich rodów szlacheckich były rejestrowane w wojsku po urodzeniu, tak że z wiekiem otrzymywały rangę oficera. W poprzednich stuleciach dziecko było uważane za małą kopię, mniejszą wersję dorosłej osoby – stąd odwoływanie się do „ciebie” do genialnych dzieci i strojów, jak u dorosłych.
Fedya Golitsyn jest wciągnięta w pozycję, w której zwykle był przedstawiany przez mądrych z życiem i doświadczeniem dowódców: z ramionami okrakiem, wbijając rękę w bok płaszcza, zapięty pasem, stoi mocno na szeroko rozstawionych nogach. Broń oparta o krzesło podpowiada, że Fedya w swoich młodzieńczych latach jest doskonałym łowcą; jego spojrzenie jest przenikliwe i mądre, jak u mądrego dworzanina.
Ubranie, w tym przypadku mundur strażników koni, potraktowano interpretacyjnie. Kolorowe plamy ciemnoniebieskiego, prawie czarnego kaftanu i czerwonej koszulki na ramiączkach, złotego haftu podkreślają lekki ton, którym malowana jest twarz dziecka i włosy. W portrecie chłopca z Golicyn można prześledzić rosyjską tradycję malarstwa portretowego, co doprowadziło do malowania starożytnej Rosji.
Wyrażenie parsuny opierało się na kontraście wciągającej prawdy obrazu twarzy i warunkowego, jakby rozpościerało się na płaszczyźnie figury.
Artysta nie jest jeszcze wolny od wcześniejszych ikonograficznych zasad pisania: neutralne, głuche tło jest podkreślone wokół postaci chłopca jak nimb nad głową świętego. Przeniesienie tomów również nie było częścią twórczego zadania: obraz jest celowo płaski, bez stopniowania koloru, przeciwnie, jak w malarstwie rosyjskich artystów awangardowych, każdy kolor ma swój własny segment na tym starym płótnie.
(1 votes, average: 5,00 out of 5)