Elena Aleksandrowna Naryshkina, księżniczka, córka naczelnego szambelana Aleksandra Lwowa Naryshkina, matka – Maria Alekseevna Senyavina, córka słynnego admirała. Rodzice Eleny Aleksandrownej byli bliskimi ludźmi na dworze i cieszyli się tym samym usposobieniem cesarzy Pawła i Aleksandra I. Młoda Elena Aleksandrowna była służącą honorową cesarzowej. Poślubiła księcia Arkadego Aleksandrowicza Suworowa przez 15 lat.
To małżeństwo nie było szczęśliwe dla Eleny Aleksandrownej, jej mąż nie został stworzony dla życia rodzinnego.
W wieku 26 lat księżniczka Suworow została wdową z czwórką małych dzieci. Po śmierci męża wyjechała za granicę, mieszkała tam przez długi czas, tylko sporadycznie i na krótko wróciła do Rosji, ponieważ jej zły stan zdrowia wymagał przebywania w ciepłym klimacie.
W 1814 roku księżniczka Elena Aleksandrowna przebywała w Wiedniu, gdzie jej ojciec, A. L. Naryshkin, był podczas Kongresu Wiedeńskiego. Na błyskotliwych balach i festiwalach, które towarzyszyły temu bezprecedensowemu kongresowi cesarzy, królów i książąt całej Europy, księżniczka Suworow dzięki swemu pięknu i urokowi przyciągnęła uwagę wszystkich. Zajmowała ważne miejsce wśród najwyższej europejskiej arystokracji.
Elena Aleksandrowna miała dobre zdolności muzyczne i przyjemny głos. Kompozytor D. Rossini napisał na nią kantatę na cześć znanego motywu: „Och, dlaczego w ogrodzie był płot?”, A następnie powtórzył w finale drugiego aktu opery „Fryzjer z Sewilli”. W 1823 r. Księżna Suworow zawarła drugie małżeństwo z księciem Wasilijem Siergiejewiczem Golicynem, a resztę życia spędziła w południowej Rosji, w Odessie, Symferopolu i na krymskim majątku jej męża, Vasila-Saraya.
(1 votes, average: 5,00 out of 5)