Obraz holenderskiego artysty Jana Vermeera z Delft „Portret dziewczynki w czerwonym nakryciu głowy”. Rozmiar portretu 23,5 x 18 cm, drewno, olej.
Ten mały obraz pozwala docenić umiejętności artysty w obrazie interakcji koloru i światła. Postać kobiety w nieco egzotycznej sukni i ekstrawaganckim kapeluszu znajduje się bardzo blisko widza. Opiera prawą rękę na oparciu krzesła ozdobionego wolutami i rzeźbionymi głowami lwa.
Przestrzeń ogranicza gobelin za plecami bohaterki. Bogactwo kolorów – luksusowy niebieski kolor peleryny, płonące czerwone kapelusze, zielonkawe i różowe odcienie twarzy, podkreślone bielą kołnierzyka i perłowych kolczyków – czynią ten obraz wyjątkowym wśród dziedzictwa Vermeera.
To jest jego jedyna praca napisana na drewnianym panelu. Gęsta i gładka powierzchnia drewna nie pochłania farby, jak płótno, a powierzchnia obrazu jest bardziej jaskrawa. Być może Vermeer zdecydował się użyć drewna jako podstawy do przekazania efektu światła.
Ale portretowana osoba jest napisana w tradycyjny sposób. Na obrazie holenderskiego artysty dominuje oświetlona krawędź kapelusza, a intensywność światła jest tak duża, że krawędź nakrycia głowy wydaje się przezroczysta. Purpurowe odcienie spodu kapelusza, który jest w cieniu, są w harmonii z niebieską peleryną.
Świeci się tylko lewy policzek dziewczyny, cień na jej twarzy jest podkreślony zielonkawym szkliwem, ale jako odbicie jaskrawego koloru nakrycia głowy, czerwono-pomarańczowe podświetlenie na policzkach. Najbardziej wyrazista część twarzy dziewczyny – oczy – pozostają w cieniu, co powoduje powstanie zasłony tajemnicy, mającej na celu zaintrygowanie widza. Blask światła na czubku nosa, na wpół otwarte usta są również podkreślone przez rozbłysk.
Fałdy ciemnoniebieskiej peleryny są podkreślone na żółto, co sprawia, że niebieski kolor jest głębszy. Lekkie akcenty – kapelusz, rozjaśnienia na twarzy, jasne białe kołnierzyki, perłowe kolczyki, fałdy ubrań – wyróżniają się bardzo wyraźnie na ciemnym tle. Twarz młodej kobiety – wydłużonej, przypominającej raczej twarz młodego mężczyzny – nie znajduje się na innych płótnach Vermeera.
Dziewczyna odwróciła się do widza, rozchyliła usta, jakby chciała coś powiedzieć, ale zawahała się.