Oficer i śmiejąca się dziewczyna – Jan Vermeer

Oficer i śmiejąca się dziewczyna   Jan Vermeer

Ta praca jest prostym, ale uroczym przedstawicielem holenderskiego stylu barokowego. Fabuła pracy opiera się na relacji dziewczyny i jej chłopaka. Siedzą przy stole, obok otwartego okna.

Na pierwszym planie, po lewej stronie, oficer siedzi plecami do widza, a dziewczyna po prawej uśmiecha się do niego. Za nią waży duża mapa Holandii, element dekoracyjny, który wraz z krzesłami często pojawia się w kolejnych pracach artysty. Sama kompozycja jest stosunkowo powszechna w holenderskim malarstwie gatunkowym, ale Vermeer używa jej do wykazania się opanowaniem pracy ze światłem i przestrzenią.

Lokalizacja postaci zwiększa efekt głębi i nadaje intymny nastrój obrazowi. To właśnie bliskość i postawa bohaterów odróżnia prace tematyczne Vermeera od innych realistycznych artystów.

Jeden z najwspanialszych obrazów młodości artysty potwierdza jego reputację jednego z najlepszych mistrzów XVII wieku.

Zdjęcie ilustruje mistrzostwo Vermeera w pracy z oświetleniem. Główny bohater, na przykład, jest skąpany w ciepłym świetle, które przepływa przez otwarte okno. Twarz i nakrycie głowy dziewczyny kontrastują z ciemnymi rękawami sukienki, usianymi słonecznymi refleksami.

„Oficer i roześmiana dziewczyna” zawiera wiele elementów zupełnie nowych w repertuarze Vermeera, co prowadzi badaczy do przekonania, że ​​inni malarze wpłynęli na to dzieło młodego artysty. Uważa się, że znajomość Vermeera z artystą gatunkowym i malarzem portretowym Gerardem Terborchem w znacznym stopniu wpłynęła na kształtowanie stylu mistrza. Pomimo różnic stylistycznych z innymi dziełami mistrza „Oficer i roześmiana dziewczyna” świadczą o stałym zainteresowaniu artysty Caravaggią.

Zwracając uwagę na oczywiste podobieństwa z dziełami Terborcha, ta kompozycja Vermeera wyróżnia się na tle dzieł współczesnych, przede wszystkim dzięki niesamowitej pracy z przestrzenią. Możliwe jest, że objętość obrazu zostanie osiągnięta dzięki zastosowaniu otworu kamery. Potwierdza to lekkie zniekształcenie postaci żołnierza, zmieszanie konturów i kolorów niektórych przedmiotów oraz wielu innych znaków. To urządzenie optyczne zostało użyte jako narzędzie pomocnicze w konstrukcji perspektywy, którą aktywnie wykorzystywano przed Vermeerem, a pierwsza wzmianka o nim znajduje się w V wieku pne. e.

Ta praca Vermeera zawiera znacznie mniej symboliki niż kolejne prace, chociaż mapa i otwarte okno tworzą aluzje do świata zewnętrznego, być może sugerując wpływ alkoholu i ważną rolę czystości.

1 Star2 Stars3 Stars4 Stars5 Stars (1 votes, average: 5,00 out of 5)