„Portret damy z jednorożcem” został wymieniony w katalogu muzealnym z XVIII wieku jako „Święta Katarzyna”; w rzeczywistości: ręce kobiety zostały złożone w inny sposób, ramiona okryły płaszcz, a tutaj były złamane koło i gałązka palmowa – symbole męczeństwa świętego. Podczas renowacji w 1935 r., Pod promieniami rentgenowskimi, okazało się, że te elementy zostały przypisane drugiej ręce, a kiedy górna warstwa została usunięta, obraz pojawił się w oryginalnej, ziemskiej formie.
Jednorożec – mityczne zwierzę, zwykle symbolizuje czystość. Z reguły był przedstawiany jako pełen wdzięku koń z ostrym rogiem na głowie. W obrazie Rafaela wygląda jak baranek z cienkim, poskręcanym, bardzo ostrym rogiem na czole.
Styl sukni, kolorystyka, dekoracje są starannie dobrane i przypominają „Portret Maddaleny Doni”, „Portret kobiety w ciąży”.
Artystka obdarzyła twarz młodej kobiety wyrazem niewinności, łagodności, powagi – nieproporcjonalnie małych ust, mocno ściśniętych ust, dużych oczu mówiących o ukrytym, milczącym, kontemplacyjnym charakterze. Poważny wyraz twarzy kontrastuje z wietrznymi lokami blond włosów otaczającymi ładną młodą twarz dziewczyny.
Wcześniej autorstwo przypisywano Perugino, Ridolfo Ghirlandaio, Granacci, po dokładnym wyczyszczeniu górnych warstw w 1928 r. Odkryto portret nieznanej młodej damy, który eksperci uznali za dzieło Rafaela z pierwszego okresu florenckiego, kiedy lubił pejzaże w stylu Leonarda, ale nie mglisty i jasne, co jest charakterystyczne dla dzieł Rafaela. Prześledzono również wpływ na styl pisania Piero della Francesca i Perugino.
(1 votes, average: 5,00 out of 5)