Portret Bia Medici, córki Cosimo I – Agnolo Bronzino

Portret Bia Medici, córki Cosimo I   Agnolo Bronzino

Obraz Angelo Bronzino “Portret Bi Medici, córki Cosimo I”. Rozmiar zdjęcia 59 x 45 cm, drewno, tempera. Czterdziestolecie XVI wieku, będące początkiem kolejnego etapu feudalnej reakcji katolickiej we Włoszech, było naznaczone stabilizacją we włoskich państwach monarchii feudalnej i intensyfikacją papieskiego Rzymu, który przewodzi zorganizowanej ofensywie kół rządzących na całe dziedzictwo renesansowe w życiu politycznym i duchowym kraju.

Papież Paweł III Farnese wprowadza cenzurę kościelną, przywraca działalność Inkwizycji; pod koniec lat trzydziestych pojawia się zakon jezuitów, który staje się awangardą reakcji katolickiej. Osiąga kulminację w latach 50-70, kiedy kościół, opierając się na Inkwizycji, podąża drogą masowego terroru w walce ze wszystkimi postępowymi siłami społeczeństwa. Uroczysty portret staje się dominującym gatunkiem w malarstwie.

Bronzino, będąc artystą dworskim z 1539 roku, maluje portrety członków rodziny Medyceuszy, bliskich dostojników, czubek arystokracji.

Portret córki Cosimo I, napisany w 1542 r., Jest uderzający prawdziwą szczerością, czystością postrzegania otaczającego świata i wzruszającą czułością młodej księżniczki. Artystka stworzyła psychologiczny obraz nastolatki, która jest rzadka w tym czasie, subtelna w percepcji.