Hrabia Alexander Matveyevich Dmitriev-Mamonov – jeden z faworytów Katarzyny II. Od dzieciństwa zapisał się do Pułku Izmailovskiego, a patronowany przez księcia Potiomkina w 1784 r. Został mianowany adiutantem. Potemkin, dbając o to, aby w czasie jego długich nieobecności w pobliżu cesarzowej był człowiekiem oddanym i pokornym, w 1786 roku przedstawił Dmitriev-Mamonov Catherine, która bardzo go polubiła swoim pięknym wyglądem i skromnością.
W 1786 r. Dmitriev-Mamonov został bezpośrednio awansowany na pułkowników i uczynił cesarzową adiutantkę skrzydła; W tym samym roku otrzymał stopień generała majora i tytuł prawdziwego szambelana i otrzymał pokój w Pałacu Zimowym. Początkowo nie odgrywał znaczącej roli, ale w 1787 r. Katarzyna zabrała go na wycieczkę na Krym, a faworyt musiał uczestniczyć w rozmowach cesarzowej z różnymi dygnitarzami i wreszcie być obecny podczas jej spotkań z cesarzem Józefem II i polskim królem Stanisławem. Augustus.
Od tego czasu Dmitriev-Mamonov zaczął brać udział w sprawach państwowych, choć bardzo nieistotny, ponieważ nie posiadał ani inteligencji, ani talentu. Cesarzowa jednak w 1788 r. Mianowała go adiutantem generalnym, zabezpieczyła jego status własności, awansowała go do godności hrabiego Cesarstwa Rzymskiego i ostatecznie nakazała jej obecność w radzie. Pozycja Dmitrieva-Mamonova wydawała się skonsolidowana; ale on sam nagle potrząsnął nim, zakochując się w służącej honorowej, księżniczce Szczerbatowej.
Krytycy ulubieńca pospieszyli, by zwrócić to do cesarzowej. 20 czerwca 1789 r. W Dzienniku sekretarza stanu Khrapovitsky odnotowano: “… przed wieczornym wyjściem, Jej Wysokość raczyła zaręczyć się z hrabią A. Mamonowem z księżniczką Szczerbatową; klęczeli, prosząc o wybaczenie i przebaczenie”. Pan młody otrzymał 2250 dusz chłopów i 100 000 rubli i nakazał opuścić Petersburg następnego dnia po ślubie.
Osiedliwszy się w Moskwie, Dmitriev-Mamonov był początkowo usatysfakcjonowany swoim losem, ale rok później odzyskał żal za utraconą genialną pozycję; Postanawia przypomnieć się Katarzynie, pisze jej żałosne listy, prosi ją, aby zwróciła mu dawną przysługę, aby mógł przyjechać do Petersburga.
Odpowiedź cesarzowej wkrótce przekonała go, że jego nadzieje są daremne. Cesarz Paweł, któremu Dmitriev-Mamonov podczas “łaski” szanował, w momencie wstąpienia na tron, podniósł go w 1797 r. Do godności hrabiego Imperium Rosyjskiego, ale nie wezwał go na dwór.