Praca nad portretem zawsze wymagała dodatkowej siły i uwagi malarzy. Wszakże konieczne było ukazanie duszy człowieka, jego mocy i znaczenia, co skłoniło artystę do wzięcia pędzla i próby rozszyfrowania wszystkich ukrytych znaków osobowości jego bohatera. Obraz “Poeta G. Tukai” jest jednym z tych doniosłych dzieł, które wypełnia symbolika i prawda życia. Podoba mi się jej wykonanie, którego użył E. Simbirin.
A sam obraz poety dla mnie stał się znacznie bliższy i jaśniejszy.
Płótno przedstawia młodego mężczyznę. Jest skromnie ubrany w prostą białą koszulę z otwartym kołnierzem i luźnymi rękawami. Ubrany jest w ciemną surową kurtkę bez rękawów.
Ten widok przypomina młodego studenta lub ucznia szkoły średniej, ale nie jest znanym poetą. Ale twarz mówi tak wiele o gorzkim doświadczeniu i wielkiej wiedzy, która przyniosła melancholię. Czuje się jakaś zagłada, która wygląda ostro.
Postać wydaje się wiedzieć, co przynosi mu straszny ból. Czy jest to doświadczenie jego ludu, czy wieść o jego własnej chorobie, która wkrótce przyjmie życie poety? Ale życie nie jest mu przykro z powodu przegranej.
Sądząc po stanowczym spojrzeniu, które odciągnęło jego myśli, Gabdulla Tukay bał się pożegnać ze snem o tym, co jeszcze chciał zrobić, ale nie miał czasu. Piękna twarz z krótką fryzurą chłopięcą, na długo zapada w pamięć dzięki determinacji w walce z chorobą, z aktywnością i niechęcią do skupienia się tylko na sobie.
E. Simbirin dla widza, aby w pełni zrozumieć obraz młodego, ale silnego poety tatarskiego, dał mu możliwość wzięcia ulubionej pozy. Gabdulla jest przedstawiona na krześle, opierając się na jego plecach dzięki tym widocznym dłoniom. Inna technika, która moim zdaniem nadała obrazowi fascynujący wygląd – szkic tła. W tle ogień płonie, jakby niespokojna dusza młodego człowieka nie chciała znosić trudności i niesprawiedliwości.
Płonie, rozpala się wokół ze swoją szczerością i mocą.