Od dzieciństwa Ilya Semenovich Ostroukhov interesowała się florą i fauną. Dzień po dniu zbierał i zbierał niezwykłe znaleziska natury. Dopiero w wieku studenckim Ostroukhov zajął się pędzlem i napisał pierwsze pejzaże, które jako przyrodnik mógł znaleźć.
Artysta podążył za przykładem Repina, Szyszkina, ale nie próbował ich powtórzyć. Bez dramatu i melancholii stworzył naturalne obrazy, pełne życia i duszy.
Wielu artystów i poetów starało się przekazać piękno swojej ojczyzny. Na zdjęciu możemy łatwo rozpoznać naturę regionu moskiewskiego. Miesza wszystko, co charakteryzuje Rosję, jej naturalne piękno.
Wiosna zapowiada tylko pojawienie się pierwszej zieleni ziół i liści, które wciąż są trochę żółtawe. W miejsce gorzkiego zimna z nutą smutku przychodzi radość nowego życia.
Na razie widoczne są nagie pnie brzozy, osiki i świerków tego mieszanego lasu. Woda przekazuje kontemplatorowi nie tylko pokój z przebudzenia natury, ale także przypomnienie, że lato nie jest wkrótce, a zimno jeszcze nie ustąpiło. Istnieje uczucie, że osoba na tym świecie jest tylko kontemplatorem, który może jedynie obserwować i podziwiać pełnię życia i cuda natury.
Obraz przedstawia tradycyjny rosyjski krajobraz, gdzie rano panuje chłód i cisza. Słońce już dotyka promieni trawy i liści. Śnieg już zniknął, a rzeka zaczyna się wypełniać, ale na razie widoczne są wyspy ziemi, na których kiełki przechodzą przez ledwo zauważalne punkty.
Na gałęziach drzew są już tkane gniazda, które posłużą jako dom dla ptaków. Wśród trawy widać kilka kolorowych uderzeń, czyli kwiatów. Artysta używa kilku kolorów, ale w pełni przekazuje uczucia, których sam doświadczył po obejrzeniu tego piękna.
Prostota i naturalność – to główna cecha obrazu, który nie zajmuje ostatniego miejsca w rosyjskiej galerii.