Pan i Syringa – Peter Rubens

Pan i Syringa   Peter Rubens

W mitologii greckiej Pan jest bóstwem stad, lasów i pól. Syn nimfy Driopa i Hermes. Był zarośnięty włosami, brodaty, kozi, z kozimi rogami. Pan wszedł do orszaku Dionizjusza. Znany uzależniony od wina i zabawy.

Pan mija stada, aw wolnym czasie gra na fajce, którą sam stworzył. Jego gra była tak wspaniała, że ​​nimfy szły do ​​jej dźwięków. Jechali wokół tańców i śpiewali. Pan świetnie się bawił.

W upalne dni udał się do gęstych lasów i tam odpoczął.

W gniewie Pan był straszny, mógł dogonić strach przed “paniką” i odlecieć. Ale w dobrym duchu pomagał pasterzom stada swoich stad, szukając zagubionej owcy. Często stał się członkiem różnych świąt i tańców aranżowanych przez boga wina Dionizosa.

Pewnego dnia Pan spotkał nimfę Siringu w lesie, która ściśle zachowywała dziewictwo.

Pan chciał się do niej zbliżyć, ale Syringa, zerkając na Pana, odskoczyła ze strachu. Pan rzucił się za nią. Już ją wyprzedził, poczuła jego oddech. Wkrótce las się skończył, nimfa wybiegła na brzeg rzeki.

W desperacji wyciągnęła ramiona do nieba, modląc się do boga rzeki, aby ją uratował. Bóg natychmiast zmienił to w trzcinę. Pan, już przygotowany do chwycenia nimfy, objął tylko elastyczną, cicho szeleszczącą trzcinę.

Pan stał przez długi czas, wzdychając smutno, a potem pociął kilka trzcin i zrobił z nich nową fajkę, którą nazwał syringiem.