Po zamknięciu ołtarz przypomina pokój nad podziemną kaplicą. W rzeczywistości znajduje się nad ziemią w zamku z widokiem na miasto poniżej. Zwiastowanie ma miejsce w tym pokoju, podobnym do kaplicy Maryi. Podobnie jak w Tryptyku Merod, nisza z garnkiem i ręcznikiem wskazuje na czystość Maryi.
Po lewej stronie, w sąsiedniej przestrzeni, która przypomina część kątowej wieży, promienie słońca przecinają karafkę wody.
Jest to dobrze znany symbol Niepokalanego Poczęcia Boskiego Dzieciątka Ducha Świętego: podobnie jak szklanka karafki, która nie jest uszkodzona przez promienie światła przenikające przez nią, ciało Maryi pozostaje nienaruszone, pomimo poczęcia i narodzin Niemowląt. Maryja i archanioł są ubrani na biało i przypominają rzeźbione obrazy. I w zaokrąglonych niszach poziomu ponad nimi, iluzja jest odwrotna: prorocy Zachariasz i Micheasz, jak również ci, którzy przepowiadali nadejście cara człowieka, Erytrejczyka i Sybilli Kumeya są przedstawieni w formie rzeźb, które są najbardziej podobne do żywych ludzi.
Sybilla Koumbaya i prorok Micheasz znajdują się nad Maryją i patrzą na nią.
Sybilla jest podobna do Isabelli z Portugalii, o czym świadczy jej portret Jana van Eycka, wykonany przed jej małżeństwem z Filipem Dobrem. Sądowa artystka mogłaby włączyć swój portret do kompozycji jako ukryty znak szacunku dla przyszłej pożądanej ciąży. Dolny poziom składa się z czterech nisz ozdobionych gotyckimi wzorami. Yodokus Wade i Elizabeth Borluut są przedstawieni w dwóch zewnętrznych niszach w postaci animowanych rzeźb, które klęczały przed Janem Chrzcicielem, patronem Kościoła, i Janem Ewangelistą, którego książka była głównym źródłem inspiracji dla fabuł wewnątrz ołtarza.
Tak więc zewnętrzne obrazy są zilustrowane przez pierwsze słowa Biblii, a treść końcowych linii jest ujawniona na wewnętrznych skrzydłach. Nawet ramy zewnętrznych skrzydeł rzucały malowany cień na podłogę pokoju,