Obraz Paula Gauguina “Round Dance of Little Brets” został napisany przez artystę w 1888 roku i jest przykładem postimpresjonistycznej metody obrazu.
Sposób pisania Gauguin łączył cechy dwóch wiodących kierunków malarstwa drugiej połowy XIX wieku: impresjonizmu i postimpresjonizmu.
Przede wszystkim Gauguin znany jest jako jeden z największych mistrzów postimpresjonizmu. Jednak artysta maksymalnie zindywidualizował swoją pracę do tego stopnia, że żaden pojedynczy wzór oceny jego twórczości nie może być całkowicie prawdziwy.
Obraz “Taniec małych bretończyków” wypełnia przestrzeń i czas ciepłem i światłem. Żółto-różowe odcienie sprawiają, że płótno jest miękkie i dotykowe.
Artysta wybiera złożone kombinacje kolorów, preferując otwarte, czyste rozwiązania kolorystyczne. Obraz jest zapamiętywany nie tylko dzięki dekoracyjnemu i wykwintnemu doborowi kolorów, ale także oryginalności konstrukcji kompozycyjnej.
Ruch figur w tańcu jest wyraźnie odczuwalny: jasny, zamknięty, szybki. Ruchy figur są szerokie i otwarte, o ile paleta samego płótna jest otwarta i wyrazista.
Postacie małego bretończyka wyglądają jasno i nadrzędnie. Są namiętni, szczerze zadowoleni. Ich postacie wydają się być pokryte złotym blaskiem, otoczone, uchwycone w “pierścieniu” złotych kolorowych uderzeń.
Z tego, czy ich zdjęcia czasami wyglądają tak majestatycznie i znacząco. Ich ruchy, ufne i odważne, przepełnione są radością i łatwością.
Tło obrazu przypomina panel dekoracyjny lub gobelin z przeplataniem złożonych kolorowych wstawek i tekstur. Obraz stworzony przez artystę jest raczej miękki, ale nie wyklucza się kontrastujących rozwiązań. Przeważnie zakres kolorów obrazu składa się z płynnie płynących i przeplatających się odcieni oraz inkluzji o złożonym kolorze.
Artystyczny styl Gauguina w odniesieniu do tego obrazu przypomina pastelową technikę. Na tej podstawie praca na swój własny sposób tworzenia wygląda niejednoznacznie i ciekawie. Świeże, bezbarwne kolory, gładkie przejścia, przypominające technikę cieniowania, tworzą unikalną metodę, charakterystyczną dla Gauguina jako wybitnego artysty postimpresjonizmu.
Ogólnie obraz jest bardzo świeży i nietrywialny. Dla wszystkich charakteryzuje się pewnymi elementami gry. Przykładem tego może być wizerunek maleńkiego psa na pierwszym planie, który jako rodzaj służy jako dodatkowy element budujący ten świat dzieciństwa i niedbałości.