Obraz holenderskiego malarza Jana Vermeera Delft „Młoda kobieta z gitarą”. Rozmiar obrazu 53 x 46 cm, olej na płótnie. To zdjęcie holenderskiego artysty znane jest pod inną, bardziej warunkową nazwą „Gitarzysta”, a także jako „The Lady Playing the Guitar”.
Prawie jedna trzecia wszystkich prac Vermeera poświęcona jest kobiecej muzyce.
Taka fabuła była dość popularna na obrazie z XVI-XVII wieku. Na pierwszym planie jest dziewczyna grająca na gitarze. Jeśli porównamy to zdjęcie z pozostałymi dwoma – „Lacemaker” i „Portrait of a Young Girl”, to podobieństwo twarzy jest oczywiste. Być może ten sam model postawił. Pytanie, czy była to jedna ze starszych córek Vermeera, pozostaje otwarte.
Na szyi dziewczyny jest sznur pereł, które artysta bardzo lubił pisać. Na tym zdjęciu można zobaczyć, jak zapisywany jest naszyjnik z pereł: pasek szarej farby, a następnie wzdłuż niej – perełki są pomalowane na biało.
Dziewczyna ma żółtą kurtkę z gronostajową krawędzią – tradycyjne stroje kobiet w obrazach Vermeera i białą satynową spódnicę. Fałdy spódnicy są bardzo kontrastowe. Instrumentem w rękach dziewczyny jest tak zwana „gitara barokowa”.
W XV i XVI wieku instrument ten był uważany za powszechny, zbyt głośny, ale stopniowo stał się modny w domach mieszczańskich w Holandii. Tradycyjnie grałem utwory i romanse przy akompaniamencie lutni, która ma cichsze, kameralne brzmienie. W Holandii gitara pochodziła z Francji lub Hiszpanii.
Gitara miała wtedy 5 podwójnych strun.
Technika gry nie różniła się zbytnio od współczesnej. Lutnia w latach 70. XVII wieku była już kojarzona z idealistyczną przeszłością, gitara była symbolem współczesnego artysty muzycznego, notatki były pisane i publikowane dla niej, częściej transkrypcje włoskich, niemieckich, francuskich piosenek i romansów. Chociaż kształt korpusu gitary na obrazie jest bardziej jak vihuela, instrument jest bardziej „arystokratyczny”.
Niezwykły jest również wizerunek samej gitary: czarno-białe lamówki „głosią” staccato, a na kratce rezonatorowej zapisywane są grube rzeźbione ozdobne rzeźby. Jeśli przyjrzysz się uważnie, oba ciągi są przedstawione niejasno, jakby nadal brzmiały.
Na ścianie za plecami dziewczyny znajduje się zdjęcie w złoconej ramie, która pokazuje kilka drzew. Eksperci zasugerowali, że Vermeer użył dzieła Petera Jansa van Asta „Widok lasu z dżentelmenem i psami na pierwszym planie” jako motywu dla tego krajobrazu. Vermeer, niezbyt wielki miłośnik malowania krajobrazów, znalazł kompromis – dziewczyna jest w domu, a naturę reprezentuje obraz na ścianie.
Pochylenie głowy dziewczyny podąża za kątem drzewa, a bujne liście – fryzują loki. Okno po prawej stronie obrazu jest zasłonięte zasłoną, ale światło dzienne przenika przez nią. W pokoju jest wyraźnie inne źródło światła – być może jest to okno po prawej stronie artysty. Na stole przy lewym łokciu dziewczynki jest kilka książek – być może jest to Biblia i druga księga treści religijnych.
Notatki i powieści w tamtych czasach nie publikowały takich „grubych”, a fabuła obrazu nie obejmuje książek o treści naukowej, jak w obrazach „Geograf” i „Astronom”. Niektórym badaczom, na podstawie kompozycji obrazu, udało się wywnioskować, że młoda kobieta, porzuciwszy czytanie literatury religijnej, oddaje się próżnemu zajęciu iw ogóle niesłusznie cieszy się życiem.
W ostatnim okresie jego pracy zmienił się styl artysty – zamiast uważnego studiowania detali i przeszkleń, Vermeer pisał dużymi pociągnięciami, modelując kształt kolorem, a nie odcieniami. Ubrania dziewczyny – żółta kurtka i biała spódnica – zostały napisane w kontrastowych kolorach. Tylko na kolanie dziewczyna miała nieokreśloną plamę – być może kolory wyblakły lub nie była to całkowicie jasna idea artysty.
Twarz jest również napisana na kontrast światła i cienia – obraz okazał się jasny, elegancki i niezwykle piękny.
Vermeer również eksperymentuje z kompozycją – jest przesunięty w lewo tak bardzo, że łokieć muzyka jest odcięty. Głowa dziewczyny jest obrócona w lewo, wzrok jest obrócony w tym samym kierunku, co dodatkowo przemieszcza kompozycję z geometrycznego środka. Możliwą przeciwwagą jest jasne światło po prawej stronie, które równoważy cały obraz.
(No Ratings Yet)