W Paryżu Van Gogh tworzy serię martwych natur z owocami, jednocześnie pisząc, który doskonalił swoją wizję koloru i starał się przekazać ją w pełni i czysto, jak to możliwe. W tej pracy umieszcza jabłka o czerwonych i żółtych odcieniach na tle błękitnej draperii, co można zobaczyć w innych pracach tego artysty. Tutaj malarz koncentruje się na kontraście ciepłych i zimnych kolorów, co sprawia, że wszystkie kolory są jeszcze jaśniejsze i bardziej soczyste.
Używając długich pociągnięć pastowatej farby, artysta zaznacza i podkreśla kształty przedmiotów, w szczególności fałd draperii. Van Gogh odnajduje na tkaninie po kolei wszystkie odcienie niebieskiego i wzmacnia je do tego stopnia, że główny kolor zostaje utracony, a zamiast tego występują zupełnie inne kolory. Powierzchnia tkaniny zaczyna składać się z różnych odbić kolorów otaczających ją obiektów – od jasnych odcieni nieba i słońca po nasycone kolory jabłek leżących na nim.
Z tego powodu, a także ze względu na dynamikę pociągnięć pędzla, draperia nabiera podobieństwa do fal morskich.
Czerwono-żółte jabłka harmonijnie pasują do tej różnorodności kolorów, ale jednocześnie wyróżniają się wyraźnie na tle kontrastu z niebieskim. Głęboki, ciemny cień sprawia, że plamy jabłek są całe, jednocześnie nadając im objętość i cieniowanie naturalnego światła, które jest jasnym światłem na powierzchni owocu. W tym martwym życiu zarówno zdolności graficzne Van Gogha, jak i jasny dar malarza nagle rozjaśniły się.
(1 votes, average: 5,00 out of 5)