Liktorzy przynoszą Brutusowi ciała jego straconych synów – Jacquesa Louisa Davida

Liktorzy przynoszą Brutusowi ciała jego straconych synów   Jacquesa Louisa Davida

Malarstwo francuskiego artysty Jacquesa Louisa Davida „Liktorzy przynoszą ciało synów Brutowi”. Rozmiar obrazu to 323 x 422 cm, olej na płótnie. Lictors – y Romans oficjalni uczestnicy wyższych sędziów cum imperio, przed którymi noszą fasces.

Liczba sędziów pokoju była zgodna z jego znaczeniem: konsulowie mieli dwunastu liktorów, dyktatorów dwudziestu czterech, pretori w mieście dwóch dyktatorów i sześciu wojewodów. Wykładowcy wyprzedzali sędziego, jeden po drugim, przechodzili przez tłum i patrzyli, jak otrzymuje odpowiednie odznaczenia. Egzekucja niektórych sędziów karnych spoczywała również na liktorach.

Brutus, Lucius Junius – syn Marka Juniusa i córka Tarquiniusa ze Starożytności.

Legenda głosi, że podczas prześladowań Tarquiniusa Prouda, który próbował zniszczyć wszystkich członków rodziny Brutusów w wyniku ich roszczeń do tronu, Brutus uciekł tylko udając, że jest na wpół oszalały, dlatego nazywał się brutusem. Podczas zarazy, która odwiedziła Rzym, towarzyszył synom Tarquiniusa w wyroczni delfickiej, którą w prezencie przyniósł złoty pręt ukryty w drewnianym. Jednocześnie kapłanka na pytanie synów królewskich, którzy rządzili w Rzymie po śmierci ojca, odpowiedziała: „Ten, który najpierw całuje matkę”.

Synowie Tarquiniusa przedstawili sprawę losowi. Brutus jednak upadł na ziemię i przyłożył usta do swojej matki ziemi. Kiedy Lukrecja, żona Collatina, dźgnęła sztyletem w pierś, nie chcąc przeżyć hańby, której doznała od syna Tarquiniusa Dumnego. Brutus, który był świadkiem śmierci Lukrecji, złożył przysięgę pomszczenia rodziny Tarquinii i zmusił obecnych do wypowiedzenia tej samej przysięgi.

Pośpieszywszy do Rzymu, Brutus zwołał ludzi i nalegał na obalenie króla, który był w obozie poza miastem i na wydalenie rodziny królewskiej.

Zamiast króla dwaj konsulowie, wybrani na jeden rok, byli odziani w najwyższy autorytet; Brutus i Collatin byli pierwszymi konsulami. Tarquinius Dumny, po otrzymaniu wiadomości o swoim obaleniu, pośpieszył do Rzymu, ale znalazł bramę zamkniętą i spotkał się z oporem ze strony wojsk. Następnie wysłał ambasadorów do Rzymu, którzy mieli domagać się jego prywatnej własności.

Rzymianie zgodzili się na to żądanie; Posłańcy zorganizowali jednak spisek, w który zaangażowani byli obaj synowie Brutusa. Ale jeden niewolnik, zwany Vindicius, ujawnił spisek. Brutus skazał własnych synów na śmierć wraz z innymi spiskowcami, nakazał liktorom wykonanie wyroku i był obecny przy jego egzekucji.

1 Star2 Stars3 Stars4 Stars5 Stars (1 votes, average: 5,00 out of 5)