Kuma Sybilla – Domenichino

Kuma Sybilla   Domenichino

Na tym obrazie artysta, dla którego starożytność była niewyczerpanym źródłem inspiracji, przedstawiał Kumę Sybillę, jedną ze starożytnych rzymskich prorokinek, którą nazywano miejscem zamieszkania.

Starożytny mit mówi nam, że Apollo, który zakochał się w dziewczynie, dał jej zdolność przewidywania i życia przez tysiąc lat, ale zapomniała prosić o wieczną młodość. Domenichino wcieliła się w swoją młodą, kwitnącą, z rumieńcem na policzkach i pulchnych wargach, ubrana w bogaty turban i puszystą sukienkę, a obok niej viol. Dziewczyna trzyma w ręku zwój, wypisane są na nim proroctwa i otworzyła książkę, w której opowiedziała o losach świata.

Pojawienie się młodej Sybilli jest pełne emocji, ponieważ zna tajemnice, które są niedostępne dla innych, a także dlatego, że malarz wyraźnie podziwiał jego model, z którym napisał starożytną bohaterkę. Jednocześnie w jej postawie odczuwa się spokojne gesty dłoni, wewnętrzną wielkość. Wyrażona tu chęć wysokiej harmonii obrazu była charakterystyczna dla sztuki klasycyzmu, której jednym z bezpośrednich poprzedników był mistrz.