Paul Gauguin napisał wspaniały obraz “House of Hymns” w 1892 roku, stając się w końcu wyspiarzem, który opuścił Francję. Dzieło zostało włączone do licznych kolekcji drugiego okresu tahitańskiego autora i jest złożoną mieszanką stylów malarskich. Jest on poświęcony tematom mającym na celu rytualne życie Polinezji Francuskiej.
Autor nazwał swoje zdjęcie “Domem hymnów”, choć wiadomo, że cała dorosła populacja Polinezji wciąż spotyka się, by śpiewać hymny w kościołach. Jednak kościół był charakterystyczny dla zamożniejszych zakątków wysp, więc ta wioska była przywiązana do wesołych śpiewów w specjalnie wyznaczonym Domu. Obserwując, ilu ludzi przyszło zagrać w hymny, przychodzi na myśl wniosek o znaczeniu religii i moralności w życiu Polinezyjczyków.
Hymn, w rozumieniu ludności Polinezji – gloryfikacja nie tylko kraju i ludzi, jak na przykład w naszym przypadku.
Dla rdzennych wyspiarzy hymnem jest uwielbienie Boga, który stworzył “girlandę wysp”, a także miłość i dzieci – wszystko, co dało początek życiu i możliwość życia. Samo wydarzenie wygląda bardzo wzruszająco. Pieśniom towarzyszą klaskanie, ale sam tekst jest często rozumiany tylko przez kapłanów. Dziś tradycyjna muzyka Polinezyjczyków zmieniła się i nabrała europejskiego smaku. Stało się tak z powodu braku zapisów starożytnych obrzędów i melodii.
Paul Gauguin ujawnił tradycyjną ceremonię święta pieśni wyspiarzy na przedstawionym obrazie i zanurzył swoich współczesnych w religijnym temacie.
Zwróć uwagę na to, co noszą goście Domu. Ich stroje są monotonne, dostosowane do różnych kolorów. Ciała ludzi są całkowicie pokryte.
Tkaniny są olśniewające jak kołdra. Wszyscy siedzą, niektórzy – wpadli w sen. Jest oczywiste, że ludzie nie mają strachu przed religijnym nastrojem, wręcz przeciwnie.
Cisza, pokój ustalony w pracy.
Atmosfera nieważkości przepływa przez Dom ochrowych farb. Gauguin użył bardzo ciepłej palety. Jego technika pisania tutaj uzyskała wyporność, płynne przejście z jednego koloru na drugi w kierunku pionowym. Trochę jak akwarela. Tłumione światło narusza podświetlenie żółtego światła na końcu pokoju.
Aura dzieła jako całości przypomina wieczorny sen, ciszę, spokój.