Glaucus i Scylla – Bartholomeus Spranger

Glaucus i Scylla   Bartholomeus Spranger

Obraz flamandzkiego artysty Bartholomeusa Sprangera „Glaucus and Scylla”. Rozmiar zdjęcia to 110 x 81 cm, miedź, olej. Glaukus, w mitologii, jest bóstwem morskim wśród Greków, posiadającym dar wróżenia i mający zdolność przyjmowania różnych gatunków.

W micie Argonautów Glaukus jest budowniczym i sternikiem Argo, który stał się bogiem morskim po bitwie z Argonautami z Tyrreńczykami.

Glaukus był uważany za syna Oceanu i był patronem rybaków i nurków. Został przedstawiony jako pół-człowiek, pół-ryba, z twarzą starego człowieka i dużą brodą. W najbardziej starożytnych mitach greckich Scylla wydawała się potwornym i potężnym potworem: miała dwanaście nóg, sześć długich, elastycznych szyj wznosiło się na jej kudłatych ramionach i przyklejało się do głowy na każdej szyi; w jej ustach błyszczały często, ostre, ułożone w trzy rzędy zębów.

W mitycznych źródłach Scylla jest uważana za córkę Forkisa i Hekate'a lub Tritona i Lamii, lub Typhona i Ehidny, albo Posejdona i Kratiidę. W następstwie legend Scylla jest czasami przedstawiana jako piękna dziewczyna: na przykład Glaukus szukał jej miłości, a czarodziejka Circe, która sama została ujęta przez Naczelnego Wodza, oszpeciła jej piękne ciało z zazdrości, zamieniając jej dolną część w serię psich głów.

Według innej legendy, ta transformacja była całkowicie amfiteatralna, która, zauważając, że Posejdon został uwiedziony pięknem Scylli, postanowiła w ten sposób pozbyć się niebezpiecznego rywala. Za porwanie byków gerionów w pobliżu Herkulesa Scylla została zabita jako ostatnia, ale została przywrócona do życia przez Forkisa. W Wergiliu wspomniano o kilku Scyllach, które wśród innych potworów zamieszkują próg Tartaru.

W dziełach sztuki Scylla była przedstawiana jako potwór z głową psa i dwoma ogonami delfinów lub z dwoma głowami potworów i ogonem delfinów, a także piękną nagą dziewczyną.

1 Star2 Stars3 Stars4 Stars5 Stars (1 votes, average: 5,00 out of 5)