Obraz holenderskiego artysty Rembrandta van Rijna „Ewangelista Mateusz i Anioł”. Rozmiar obrazu to 96 x 81 cm, olej na płótnie. Prosty, chłopski, niegrzeczny człowiek, zagorzały orędownik wiary, w przeszłości – poborca podatków – ewangelista Mateusz, zapisuje słowa swego pana.
Przyzwyczajony do pracy fizycznej, Mateusz trzyma pióro w dłoni, a za nim anioł, oświecając jego ducha, dyktując jego słowa. Sensacyjnie niezrozumiałe, co nazywamy natchnieniem, chęcią działania, postępującym atakiem, który jest własnością wszystkich ludzkich spraw, które przemieniają świat – te cechy były tylko czasami urzeczywistniane w tak urzekającym obrazie: czysta młodzieńcza siła kreatywności dająca starość bez starości naturalność na starość.
Obraz ten ujawnił niezwykłe psychologiczne poczucie nowoczesności: ta wyraźnie natchniona osoba nie patrzy na anioła ani nigdzie indziej, jest zanurzona w sobie i słucha jego wewnętrznego głosu, anioł jest w sobie, a nie na zewnątrz. W spektakularnie malowniczym, kontrastującym ze sobą obrazie, pociągnięcia pędzlem humanizują nadludzki – niewidzialny, ale wszechstronny, skuteczny, wielostronny charakter.
Najnowsze badania sugerują szczególną sympatię dla Rembrandta dla Socinian, którzy zostali wydaleni z Polski w pierwszej połowie wieku, którzy, opierając się głównie na interpretacji Nowego Testamentu, w sporze o chrześcijaństwo woleli zdrowy rozum ludzki i zerwał z
To jest dogmat Kościoła katolickiego, a centralna pozycja Kalwinizmu polega na zamierzonym zbawczym boskim wyborze. W 1653 r. Nastąpiła bezlitosna porażka Socinian przez kościół kalwiński. Koncepcja Sociniana o pierwotnej śmiertelnej ludzkiej naturze Chrystusa jest zawarta w dziele Rembrandta, kiedy po raz pierwszy odchodzi od tradycyjnego typu Chrystusa, przedstawiając go jako Żyda, zgodnie z historyczną dokładnością.
Rembrandt łączy ludzką tolerancję z ideologią i działalnością tej nie-kościelnej grupy religijnej, wyrażoną w dogmatycznej etyce jego obrazów i stającą się rzeczywistością w kontaktach z duchowieństwem naukowym różnych kierunków i z „niskimi ludźmi” różnych narodowości. Jego silna wiara w człowieka obejmuje moralny apel Kazania na Górze o skuteczną, bezinteresowną miłość bliźniego i głęboko świadomą dialektykę: pierwsza może być ostatnia, ostatnia pierwsza.
Takie ideologiczne zbiegi okoliczności, które zasadniczo nie przeczą doktrynie prawa naturalnego suwerenności narodowej opartej na politycznej republikańskiej świadomości doktryny prawa naturalnego, niż mentalne analogie do Spinozy lub Pascala. Ich poglądy z czysto tymczasowych powodów nie mogły mieć bezpośredniego wpływu na Rembrandta, chociaż w niektórych aspektach sytuacji tej nie można zaakceptować bez wahania.
(1 votes, average: 5,00 out of 5)