“Latem 1897 roku Borysow-Musatow wykonuje etiudy dla Maternite. Większość z nich – Dziewczyna z agawą, Pani w bujanym fotelu, Agawa, W parku – są przechowywane w Galerii Trietiakowskiej. Głównym” bohaterem “w nich jest słońce, olśniewające, jasne – słońce jest jak źródło życia… Najlepszym dziełem lata 1897 roku jest etiuda Agawy, zawierająca błyskotliwą realizację lekcji paryskich, dzieło artysty, który już opanował metodę i technikę impresjonistycznego malarstwa, a jednocześnie dobrze zna odkrycia postimpresjonizmu. .
Wydaje mi się, że nazwisko zobowiązuje autora do bardziej rzetelnego osądu. Są to warsztaty, ale proste w projektowaniu. W dziewczynie z agawą jest kilka postaci: na zielonej łące z obfitą trawą na pniu znajduje się gliniany garnek z wysoką rośliną doniczkową – agawą.
Roślina wspinaczkowa, podobna do winorośli.
Przed sobą dziewczyna ma długość talii w białej, zamkniętej sukience: jej głowa jest opuszczona, patrząc w ziemię, kąciki ust w dół. Ogólne wrażenie twarzy smutku i skupienia. Ma czarny, zebrany na tylnych włosach. Na twarzy trochę zauważalne, a we włosach bardzo silne niebieskie refleksy.
Idea obrazu jest łatwo widoczna na kwiatku. Dolne liście już wysuszone, ściśnięte, pożółkłe. Nieco wyżej – zielone liście szeroko rozprzestrzeniają się na boki, niektóre pochylają się.
W centrum – gęsta wiązka prawie niebieskich ostrych soczystych liści rozciąga się w górę. Liana oferuje pomoc, wsparcie, ale niebieskie liście odrzucają pomoc.
Dziewczyna jest w smutku: niektóre nadzieje nie były usprawiedliwione, gorycz w duszy, jej spojrzenie skierowane jest w dół, ale w jej głowie jest już determinacja, by pokonać bolesny stan. W Agave rozwiązania kolorystyczne są nieco inne, ale znaczenie obrazu jest takie samo. Dolne liście są podawane w jasnym świetle, centralna wiązka liści jest zielona. Tłem kwiatu jest wielobarwna ziemia, która u góry zamienia się w niebieski – symbol nieba duchowego. Skierowane są również zielone strzałki rośliny.
Duch, duchowy w człowieku, jest celem i jego wsparciem, bodźcem odnowy. A sam człowiek, który znajduje wsparcie w sobie, jak agawa, ze starożytnej Grecji jest “godny podziwu”.