Rok 1909 dla Picassa był naznaczony początkiem nowego okresu w pracach – kubizmem analitycznym, to pod tą nazwą wejdzie do biografii mistrza i światowego dziedzictwa artystycznego.
W tym artykule Picasso nawiązuje do gatunku krajobrazu miejskiego. Z płótna na widza oglądającego dom miasta z egzotyczną nazwą Horta de Ebro. To małe miasteczko jest miejscem narodzin bliskiego przyjaciela mistrza Manuela Pallaresa.
Dopiero wywodząc się z oryginalnego stylu artysty, kubizm zyskuje charakter analityczny, aby osiągnąć najwyższy punkt rozwoju kilka lat później i przekształcić go w syntetyczny kubizm. A teraz Picasso pracuje nad formą, dzieląc ją na proste kształty geometryczne, eksperymentując z płaszczyzną, pozostając w schemacie kolorów monochromatycznych, aby skupić widza tylko na formie, jako głównym nośniku treści obrazu.
W tej pracy widzimy, jak artysta „gra” konturami miejskich domów na wzgórzu, przedstawiając nam konwencjonalny obraz zadeklarowanego programu malarskiego, a nie jego autentyczną treść.
I chociaż całe miejsce pracy jest zepsute, na zdjęciu pierwszy plan i tło są widoczne z górami wystającymi ponad domy. Jest to jedna z „sztuczek” słynnego mistrza – scalić w całość elementy krajobrazu, przedstawiając jedynie różnice w planach i zarysach. Artysta użyje tej techniki więcej niż raz.
Obraz ten znajduje się na liście najsłynniejszych arcydzieł z wielkiego twórczego dziedzictwa Picassa. Dziś ten obraz jest wystawiany w Berlinie.
(2 votes, average: 3,00 out of 5)