Najlepsze z krymskich krajobrazów A. V. Kuprin i, być może, jego najlepsze zdjęcie w ogóle, Dolina Beasal. Jest to jeden z tych radzieckich obrazów, który w latach trzydziestych uosabiał osiągnięcie socrealizmu, jego optymistyczną, afirmującą życie akceptację świata, żywą emocjonalność obrazu artystycznego, uogólnione sądy o życiu. Dzieło Kuprina jest napisane w tradycji malarstwa pejzażowego sztalugowego, w którym powstaje bogaty i majestatyczny świat przyrody zgodnie z prawami jego prawa wewnętrznego. Widz musi zagłębić się w nią, aby uchwycić ruch swoich wewnętrznych sił w żywym, naturalnym wyglądzie krajobrazu i poczuć ludzką treść obrazu w nich, aby docenić wysoką jakość kunsztu,
Głównym motywem obrazu, który wprowadza nas w jej świat, jest obraz drogi idącej głęboko. Jego zakurzony, skalisty pas biegnie między krzakami przydrożnymi, potem skręca w prawo, a ten zakręt jest oznaczony postacią ludzką, która, podobnie jak smukłe sylwetki topoli, pozwala policzyć głębię przestrzeni. Następna jest postać pasterza, który wraca z trzodą.
I nie tyle wyglądem, co z uczuciem można odgadnąć dalszy ruch drogi, ukryty w krzakach przed oczami widza.
Oczywiście każdy widz widzi drogę przedstawioną tutaj, ale trzeba zrozumieć istotę obrazu, kompozycyjne znaczenie przedstawionego motywu, aby zrozumieć pełnię jego figuratywnej treści. Wtedy wewnętrzny ruch rozpocznie się przed tobą, przenikając widok natury odciśnięty na płótnie.
Droga znika w krzakach i wzgórzach krajobrazu. Jej ruch wciąga cię w trójwymiarową tkaninę obrazu, zmuszając cię do postrzegania ludzkiej treści, którą ujawnia tutaj artysta. To tutaj zaczyna się odczuwać stan natury, kiedy po letnim południowym upale przychodzi wieczorna cisza.
Ten motyw drogi, na której osiadł kurz wzniesiony przez ludzkie stopy, uosabia ideę, że po dusznym dniu pracy przychodzi chwila, gdy człowiek, nieugięty od dnia, dba, omija w wieczornej godzinie znajomy i ukochany świat pięknej przyrody.
Ruch dziennego utonięcia w wieczornym zmierzchu, temat zmiany muskularnego, hałaśliwego ruchu przez cichy i spokojny ruch nocy niosą wielkie ludzkie myśli, jasną myśl o życiu, jego pięknie i dostojności.
Zdjęcie przedstawia stan przejściowy natury, a głównym ruchem w nim jest ruch wewnętrzny, który przenika naturę o tej wieczornej godzinie. Dzień i noc, ruch i pokój, umierające światło i nadchodząca ciemność, przejście od przeszłości do przyszłości – wszystko to jest wplecione w jeden kompleksowy obraz. Możliwe jest ostre dostrzeżenie jej niespójności, niespójności w zjawisku przejściowym. Ale można odkryć całą harmonię połączenia sił w takim momencie przejściowym, zobaczyć w nim możliwość pełnej brzmiącej narracji o ruchu życia, rozwoju myśli.
To właśnie twierdzi Kuprin, przekazując żywą pełnię artystycznego wizerunku. A to tylko w przypadku, gdy trójwymiarowa forma, kompozycja, rysunek, kolor są wprawiane w ruch, gdy ta dynamika życia staje się widoczna i widoczna w prawdziwym obrazie natury.