Malarz wczesnego renesansu włoskiego, jeden z przedstawicieli szkoły florenckiej, Castaño, w swojej twórczości był pod wpływem dzieł takich mistrzów jak Donatello, Paolo Uccello i Masaccio. Castaño rozwinął problemy perspektywy, dynamiki i anatomii ludzkiego ciała.
Twórcza geografia artysty związana jest z takimi miastami jak Florencja, Wenecja i być może Rzym. Dzieła miłości Castaño wyróżniają się dynamicznym, plastycznym modelowaniem form, a ich jasne kolory dodają wyrazistości sylwetkom i pozycjom postaci na obrazie. Freski tego artysty są pełne dramatycznej ostrości, co zapewnia im jeszcze większą atrakcyjność i tajemnicę. Można powiedzieć, że dzieło Andrei del Castaño jest poświęcone tworzeniu monumentalnego wizerunku osoby. Jego nieco niegrzeczne, odważne postacie wyznaczają dalszy rozwój wyobraźni Donatello i Masaccio.
Umiejętnie wykorzystując kontrasty światła i cienia, artysta wypisuje postacie na płótnie w taki sposób, że stają się jak rzeźby.
Najsłynniejsze dzieła artysty można nazwać serią portretów jego słynnych współczesnych: Dantego, Petrarki, Boccaccia, condottiere Pippo Spanso; Nie ostatnie miejsce w tej serii zajmuje obraz „Dawid”, napisany w słynnej biblijnej historii. Obraz Dawida, u którego stóp leży głowa Goliata, charakteryzuje się siłą i energią. Nie przypadkiem artysta przedstawił Dawida jako dzielnego wojownika.
Florentczycy szczególnie cenili siłę i odwagę, a dzielny młody człowiek, który rzucił kamień z procy, zdołał pokonać olbrzyma, ucieleśniając prawdziwy męski ideał.
Warto zauważyć, że ten obraz został namalowany na pokrytej skórą tarczy. Takie tarcze były przeznaczone na uroczyste okazje, powinny być noszone po ulicach podczas świątecznych procesji. W XV wieku. malarze często zmuszani byli do wykonywania prac związanych z projektowaniem festiwali miejskich.
Artyści włożyli dużo energii w te prace, jednak takie obrazy prawie nigdy nie dotarły do naszych czasów, ponieważ zostały napisane z myślą o krótkoterminowej rozrywce miejskiej i dlatego nie były przechowywane.
Castaño stworzył całą serię odważnych, energetycznych obrazów. Jego pędzel należy do dużej liczby fresków ukazujących plastyczne podejście artysty do malarstwa. Castaño praktycznie nie malował pejzaży i martwych natur, koncentrując swoją uwagę na rzeźbiarskiej interpretacji ludzkiej postaci.
W pewnym momencie Castaño był uważany za człowieka o tragicznym losie. Niektórzy krytycy sztuki uważają, że artysta w przypływie gniewu zabił swojego nauczyciela. Nie wiadomo, jak wiarygodna jest ta historia, ale potwierdza pogłoski o szalonej naturze Castaño.
(1 votes, average: 5,00 out of 5)