Reputacja Burne-Jonesa osiągnęła już szczyt, gdy rozpoczął pracę nad “Cichym wieczorem”. Jego obrazy na temat “Śpiącej królewny” wywołały sensację, gdy były wystawiane w galerii Agnew; całe tłumy zgromadziły się na wystawie, aby przyjrzeć się ogromnym płótnom, za które artysta otrzymał ogromną sumę piętnastu tysięcy funtów. Chociaż Burne-Jones w końcu uzyskał niezależność finansową, kontynuował ciężką pracę i osiągał nowe sukcesy.
Do portretu pozowała Elizabeth Keane; Nazwa obrazu w łacińskim tłumaczeniu oznacza “cichy wieczór”. Bessie była jedną z ulubionych modelek Burne-Jonesa. Graham Robertson zauważył, że często grała rolę “głównego” anioła lub nimfy w późniejszych płótnach artysty.
Wyraz bohaterki, ubrany w ciemnoniebieską sukienkę, tajemniczo, jak krajobraz w tle; Bern-Jones mógł wysłać widza do równie niejednoznacznego obrazu Leonarda da Vinci – “Mona Lisa”. Bern-Jones naśladuje tradycje włoskiego malarstwa renesansowego – bohaterka napisana w rozpiętości trzech czwartych opiera się na balustradzie.
“A Quiet Evening” został wystawiony w New Gallery w 1894 roku, a krytyk Frederick Stevens zasugerował, że budynek w tle to “pusty dziedziniec klasztorny”. Fakt, że kobieta obraca pierścień na palcu, może wskazywać, że zostanie zakonnicą.
Beddington, który zapisał zdjęcie w galerii Tate, przypominając sobie powstanie “Wieczornego odpoczynku”, powiedział, że najpierw pomalował figurę umbrą, a następnie pomalował twarz białą farbą i umbrą, lekko dotknął czerwonych ust, nozdrzy i oczu i pomalował wszystkie jasne kolory, w tym niebieski kolor sukienki. Użył mieszanki olejku lawendowego i terpentyny jako rozpuszczalnika i pracował z płaskim pędzlem, aby utrzymać gładką podstawę.