W latach swojego twórczego życia I. Kramskoy stworzył wiele pięknych portretów, których modelami były zarówno znane postaci kulturowe, urzędnicy i władcy Rosji, piękni nieznajomi, jak i zwykli rosyjscy chłopi. Wraz z innymi artystami XIX wieku Kramskoy rozwinął gatunek ludowego portretu, próbując uchwycić w każdym płótnie nie tylko figurę, ale unikalną osobowość z jej charakterem i przeznaczeniem. Efektem wieloletnich prac nad portretami chłopskimi był obraz “Chłop z uzdą”.
Wzorem dla portretu była zwykła wieśniaczka Mina Moiseyev. Opierając zmęczone dłonie na patyku, patrzy na widza chytrym spojrzeniem spod kudłatych brwi i chytrze chichoczących na szarą brodę.
Mina Moiseyev jest już stara, jego twarz pokryta jest głębokimi zmarszczkami i na pierwszy rzut oka wydaje się, że jest to słaby, zgniły staruszek. Ale trzeba tylko przyjrzeć się bliżej, a jego szerokie, potężne ramiona, ukryte za wyblakłą koszulą samodziałową i zużytym płaszczem malakhay, otworzą się przed jego oczami. Silne, żylaste ręce chłopa wciąż nie boją się żadnej pracy.
Pomimo swojego wieku, stary człowiek jest silny i głupi, codziennie ciężka praca, ciężkie życie, głód go nie złamał. Jego usta są na wpół otwarte, jakby artysta schwytał chłopa opowiadającego śmieszne dowcipy, baśń lub przypowieść – i najwyraźniej zna ich całkiem sporo. W jasnych i czystych jak dziecko oczach świeci dobroć, mądrość i spokój.
Obraz jest uosobieniem miłości i szacunku dla narodu rosyjskiego. Udział zwykłych ludzi cierpiał wiele, ale udało im się utrzymać swoją dumę i siłę, przechodząc testy przygotowane przez los.