Życie Borysa Kustodiewa nie było łatwe: poważna choroba i późniejsza operacja rdzenia kręgowego przykuły go do wózka inwalidzkiego. Przez około piętnaście lat artysta spędzał na wózku inwalidzkim dręczony ciągłym bólem. Być może dlatego jego obrazy są nasycone najbardziej lekkimi i radosnymi emocjami.
Praca “Burza z piorunami” nie była wyjątkiem od tej reguły. Obraz przedstawia małe prowincjonalne miasteczko. Widoczne są złote kopuły kościoła, przedstawiane jest codzienne życie miasta – ludzie zajmują się swoimi sprawami.
Starannie napisane małe rzeczy na zdjęciu dodają jej większego realizmu. Ostrożnie, z miłością, zapisywane są różne codzienne postacie – starsza kobieta przy płocie, dziewczyna prająca ubrania, kobieta biegająca przez most z koszem w rękach i inne równie jasne postacie. Wiele koni i wozów zaprzężonych w wózki mówi, że w tym miejscu odbyły się ostatnio targi i teraz jedzie się drogą.
Błyskawica wybucha spokojnym, mierzonym nastrojem obrazu, bijąc w złotą kopułę kościoła. Wkrótce zacznie się burza z piorunami, ale ludzie zdają się tego nie zauważać, są pewni, że będą mieli czas, aby się ukryć przed początkiem złej pogody i pójść na swoją działalność.
Płótno “Burza z piorunami” napisane jest w tradycyjnym stylu Kustodiewa. Pastel został użyty do stłumienia kolorów ziemi i ludzkich postaci, podczas gdy niebo było napisane olejem. Burza z piorunami jest doskonałym przykładem udanego połączenia rosyjskiego tradycjonalizmu z nowymi trendami w tamtym czasie – impresjonizmem i nowoczesnością.