Według jego syna artysta chciał objąć cały ten cykl życia ludzkiego. Chociaż niektórzy znawcy malarstwa twierdzili, że Kustodiew mówi o nędznej stagnacji kupca, ograniczonego murami domu. Ale to nie było typowe dla Kustodiewa – uwielbiał proste, spokojne życie zwykłych ludzi.
Obraz jest wielowarstwowy i wielowartościowy. Oto prosty, prowincjonalny duet miłości dziewczyny siedzącej w otwartym oknie, z młodym mężczyzną opartym na płocie, a jeśli spojrzysz trochę w prawo, zobaczysz kontynuację tej powieści u kobiety z dzieckiem.
Patrzenie w lewo to malownicza grupa przed tobą: policjant spokojnie gra w warcaby z brodatym mężczyzną na ulicy, ktoś naiwny i piękny umysł mówi do nich – ma na sobie kapelusz i biednego, ale schludne ubrania i słucha ponuro jego mowy, spoglądając znad gazety, siedzący obok swojej instytucji mistrz trumny
I powyżej, w wyniku całego życia – pokojowe picie herbaty z tymi, którzy szli ramię w ramię z tobą wszystkimi radościami życia i trudnościami.
A potężna topola, przylegająca do domu i jakby błogosławiąc ją gęstym liściem, nie jest tylko szczegółem krajobrazu, ale niemal osobliwym podwójnym bytem ludzkim – drzewem życia z jego różnymi gałęziami.
I wszystko odchodzi, wzrok widza idzie w górę, w kierunku chłopca oświetlonego słońcem i ku gołębiom wznoszącym się na niebie.
Nie, ten obraz nie jest absolutnie podobny do aroganckiego, a nawet trochę pobłażliwego, ale wciąż oskarżycielskiego werdyktu dla mieszkańców “niebieskiego domu”!
Pełen nieuniknionej miłości do życia artysta, słowami poety, błogosławi “każde pole w polu i każdą gwiazdę na niebie” i potwierdza intymność, połączenie “bylinok” i “gwiazd”, codziennej prozy i poezji.