W adnotacji do litografii “Bakhchi-Saray” Carlo Bossoli zauważa, że przedstawili “starożytną stolicę Tatarów na Krymie” i “widok z dużego dziedzińca pałacu Chana”.
Po prawej stronie zdjęcia znajduje się duży meczet i groby khanowe, po lewej – pałac Khan. W samym centrum widać bramę wjazdową, a następnie – zabudowania miejskie, wspinające się po zboczach krętych uliczek. Artysta napisał, że większość ludności to Tatarzy, a ponad 12 tysięcy ludzi mieszka w mieście.
Wysoka wieża po lewej stronie nazywała się Sokolina. Od żon Khan obserwował wojskowe zawody Strażników i sokolnictwo. Jedną z głównych atrakcji architektonicznych zespołu pałacowego jest Dyarbe Dilyara-Bikech, grób ukochanej żony krymskiego Gireya Khana, nie dotarł do obrazu. To mauzoleum jest przedstawione w innym dziele artysty, nie ujętym w albumie.
Widok zdjęcia wskazuje, że Bossoli wykonał rysunek, będąc w głębi dziedzińca, na elewacji tej struktury.
“Pałac Ogrodowy” w Bakczysaraju, zbudowany na południowy zachód od Symferopola, w dolinie dopływu Kachi – rzeki Churuk-Su, znajduje się w leśno-stepowym obszarze, na zboczach podgórskich Wewnętrznego Grzbietu Gór Krymskich. W pierwszej połowie XVI wieku, do czasu powstania miasta, na terytorium współczesnego Bakczysaraju istniało kilka osad, z których głównymi były Kyrk-Yer. Salachik, położony w wąwozie u jego stóp, i Eski-Jurta przy wyjściu z doliny.
Pałac Chana, zbudowany na początku XVI wieku, był kilkakrotnie przebudowywany i przebudowywany.
Bakczysaraj przez długi czas pozostawał stolicą Chanatu Krymskiego. W 1783 r. Ostatni krymski chan Shagin-Giray abdykował tron, a Krym stał się częścią Imperium Rosyjskiego. W kompleksie pałacowym podczas wojny krymskiej znajdowało się tylne ambulatorium armii rosyjskiej, w którym pracował chirurg N. I. Pirogov.