Malarz Władimir Makowski zawsze interesował się życiem i współczuł próbom prostych Rosjan. Często czerpał inspirację z życia biednych ludzi: chłopów, pokojówek i innych członków niższych klas. Podczas gdy inni artyści uważali takie postacie za niegodne ich uwagi.
Realizm był głównym stylistycznym kierunkiem twórczości Makovsky'ego. Tkanina „Babcia grająca” to jedno z najciekawszych i najbardziej żywych dzieł malarza. Został napisany w 1870 roku.
Przedstawia rozrywkę prostych wiejskich dzieci. Ta zabawa nazywa się Babcia. Jego zadaniem jest obniżenie kości krów ułożonych w specjalny sposób.
W tym czasie tylko dzieci bojarów mogły pozwolić sobie na zabawki, a dzieci robotników zmuszone były do konstruowania rozrywki z różnych materiałów.
Pięciu chłopców zebrało się, aby zabić czas, podczas gdy ich rodzice byli zajęci ciężką pracą biednych chłopów. Ich twarze są skupione i namiętne. Chłopak, stojąc pośrodku, mruży oczy, by dokładnie uderzyć w ustalone „babcie”.
Reszta uważnie obserwuje jego ruchy.
Towarzystwo dzieci znajduje się na podwórku wiejskiej chaty. Stojący obok dom i stodoła zbudowane są z lekko pochylonych desek. Słoma jest rozkładana na dachach.
W niektórych miejscach była wyczerpana. Aby utrzymać ciepłe pokoje, gdy nadejdzie ostra rosyjska zima, mieszkańcy załatali dziury deskami i starymi ubraniami.
Przez bujną zieloną trawę rosnącą na trawniku, na którym siedzi firma chłopców, jest jasne, że pogoda jest równa i ciepła. Ale dzieci są ubrane w obcisłe koszule i czapki – to znaczy, że lato jeszcze się nie nadało i najprawdopodobniej jest to wiosenny dzień.
Patrząc na ten wspaniały obraz, widz cieszy się jej historią tak bardzo, że próbuje odgadnąć, czy chłopiec wygra. Makowski kochał życie, gotując się w przestrzeni Rosji. Jego obrazy są tego dowodem.